Gisteravond hebben we dan zoveel mogelijk onze koffers ingepakt voor we gingen eten.
Ver zijn we inderdaad niet gegaan voor ons avondeten, maar the Cheesecake Factory is het toch niet geworden, uiteindelijk zijn we bij een Griek op het terras neergestreken.

Na een heerlijk laatste avondmaal, zijn we op ons gemak naar het hotel teruggelopen. Nadat we de laatste dingen al zover reisklaar hadden gemaakt, ging voor ons het licht uit. Niet super vroeg, maar ook niet super laat, zo tegen 2130-2200 uur. En dan wordt ik plotsling wakker gemaakt, het is tijd….de hoogste tijd….0415 uur…………en ja nu lag ik net zo lekker. Zul je ook altijd zien.

Maar een verkwikkende douche doet veel en als dan echt alles in het koffer zit wat er in moet zitten, is het verder aankleden en uitchecken. Terwijl we aan bezig zijn met de laatste dingen, klinkt in de verte de oproep voor het ochtendgebed. Het blijft iets mystieks hebben. Zodra een van managers ons aan ziet komen, komt hij meteen aangelopen om de koffers aan te nemen. Onze koffers hebben wieltjes, dus zo'n moeite is het voor ons niet om de koffers zelf te handelen. Ook wordt meteen gevraagd of we vervoer naar de luchthaven hebben. Deze vraag zullen we nog 4 - 5 x moeten beantwoorden. Niet erg want men is echt heel servicegericht hier. Check out is ook zo geregeld. Een van de medewerkers in de lobby vraagt ons wie ons op komt halen en hoe laat zodat hij eea. In de gaten kan houden.

Pick up is om 0520. Om 0521 staat de jongen weer bij ons voor het telefoonnummer van het bedrijf, want ze zijn te laat. Dus hij wil ze even bellen waar ze blijven. En net als de meneer alle gegevens heeft om te kunnen bellen waar ze blijven, komt het busje er al aan gereden. De koffers worden ingeladen en via de rustige straten van Dubai rijden we naar de doorgaande snelweg waar het op dit tijdstip ook nog redelijk rustig is. Nog een laatste blik de Burj Al Arab en Burj Khalifa - deze laatste is eigenlijk alleen redelijk duidelijk te zien en herkennen aan de waarschuwingslampen die verticaal langs het gebouw af flitsen.

We worden afgezet bij terminal 3 - deze terminal is alleen voor Emirates. Even kijken waar we moeten inchecken….de keuze voor incheckbalies is reuze en het maakt niet uit bij welke balie je incheckt. Je kunt gewoon in de rij gaan staan en zodra een van de dames beschikbaar is voor het inchecken wordt je geroepen. Het gaat allemaal best snel. Daarna is het meteen door naar de paspoortcontrole. Dat duurt op zich iets langer, want een paar passagiers voor ons hebben toch wel enige bestudering nodig. Je vraagt af hoe lang en hoe vaak je in het paspoort kunt kijken, misschien veranderd er telkens iets of zo…uiteindelijk mag de dame in kwestie niet door en moet ze met iemand van de security mee. De meneer achter haar krijgt eenzelfde behandeling na intensieve bestudering van zijn paspoort. En zo zijn er toch nog wel een aantal mensen, ook bij de ander balies waar men paspoortcontroles houdt, die niet door mogen en apart genomen worden. Marco en ik kunnen zonder problemen verder.

Na de paspoortcontrole is het even feest, want dan moeten alle spullen door de scan. Riemen af, schoenen uit, alles in bakken - die er even niet zijn - laptops etc uit je tas. Het is dan even chaos, te meer ook omdat je alles in bakken moet doen - ook je de tassen die je normaal gewoon door de scan kunt doen - en er geen bakken zijn. Wanneer er eindelijk weer bakken komen, is het chaos omdat iedereen een bak wil en meteen de eerste beste bak pakt ongeacht of er nog mensen voor hun staan te wachten. Maar goed uiteindelijk kan ik dan ontdaan van alle spullen die in de bak moeten door het scanpoortje, er loopt meteen een meneer achter mij bijna tegelijkertijd met mij door het poortje, het kan maar snel afgehandeld zijn toch die controle ;-). Alle toeters en bellen rinkelen, of ik nog even door het poortje wil. Niks aan de hand, maar de meneer achter mij had zijn riem niet afgedaan dus daar reageerde het poortje weer op. Nadat hij 2x opnieuw door het poortje was gegaan, kwam hij er ook achter hij zijn riem had moeten af doen…..

Nadat we deze controle hebben overleeft, is het met de trein naar de terminal en dan tijd voor Starbucks. Pas de 2e voor deze vakantie. In Australië hebben we allee in Sydney en Brisbane een Bucks gezien en dan hier op het vliegveld. Het is een drukte van jewelste in de terminal. Uiteindelijk kunnen we gaan boarden, wat ook weer redelijk snel gaat en vertrekken we op tijd naar A'dam. De vlucht verloopt zonder gekke dingen. De vlucht is niet helemaal vol en ook dit keer blijft de stoel naast Marco vrij. Gelukkig hebben we dit keer geen dronke vrouwtjes die verplaatst moeten worden en slechts een keer iets van turbulentie.

Keurig op tijd landen we op de Polderbaan - 1225 uur. Het ziet er maar wat grijzig uit op Schiphol. Bij de bagagebelt is het even wachten op onze koffers. Tijdens onze reis hebben we een paar keer geluk gehad dat onze koffers echt heel snel naar boven kwamen, maar zo erg is dat nu ook weer niet. Wanneer we uiteindelijk buiten komen, vinden we het meevallen met het temperatuurverschil. Gistermiddag was het voor ons nog bijna 40º en nu dan 17º. We worden opgehaald door onze ouders die ook weer blij zijn dat we thuis zijn. En dan zijn we rond 1530 wat weer thuis.

Een super reis van 5 weken is ten einde gekomen. What a journey………..

Op zich is het snel gegaan, maar het is ook weer fijn om thuis te zijn.
Australië stond al heel lang hoog op onze vakantiebucketlist…en dan is het nu: Check, been there done that. Dubai wilden we ook graag een keer zien en meemaken en dit was een mooie combinatie. 2 enorme werelden van verschil

Australië: een prachtig land, afwisselend, veel te zien en te doen. Verwacht geen oud historisch erfgoed, want dat is er niet. Dat wil zeggen, daar zijn de aanwezig historische gebouwen te jong voor. Vriendelijke mensen, relaxt en behulpzaam.

Dubai: naast New York ook een city that never sleeps, de bouwwerkzaamheden etc. gaan hier dag en nacht door. Wellicht ook met het oog op de Expo 2020 die dan in Dubai plaatsvindt. Het is een land met moslimgeloof, maar niet radiaal of zo. Alleen in het oude Dubai kun je nog iets terugvinden van de Arabische bouwstijl en sfeer, maar verder is het alleen maar moderne, gedurfde hoogbouw en groot, groter, grootst…Echt sfeer heeft Dubai niet of misschien nog niet door de continue bouwprojecten.

Maar het zit er weer op. Het is mooi (understatement) geweest. Hopelijk hebben jullie enigszins een indruk gekregen hoe mooi het is geweest voor ons. Wij vonden het in ieder geval gezellig en leuk dat jullie met ons mee zijn gereisd. Elke keer weer leuk om de reacties te lezen. Bedankt daarvoor en tot de volgende keer wanneer jullie wellicht weer met ons meereizen.

Cheers Mate!

En dan is het toch zover gekomen. De laatste dag van de vakantie is aangebroken. En vroeg ook. Helaas heb ik niet echt super geslapen, maar echt moe voel ik mij nou ook weer niet.

0615 loopt de wekker af en na een snelle afwerking van het ochtendritueel, gaan we ontbijten. Op dit vroege tijdstip is het nog lekker rustig. Heerlijk.
Terug op de kamer hebben we een oproep gemist. Het blijkt de organisatie te zijn waarmee we vandaag, beter gezegd deze ochtend, op pad gaan. Pick up time is 0730 uur ipv 0800 uur. En dat bericht krijgen we eigenlijk pas om 0730 uur.

Veel hoeven we niet meer te doen en nadat we onze spullen hebben gepakt, gaan we naar beneden. De chauffeur staat al klaar. Alleen wist hij niet wie hij kwam ophalen, dus hij moet even de namen verifiëren. Alles blijkt te kloppen, dus we kunnen zonder problemen op pad. De temperatuur is al aardig aan het bijbenen op deze vroege ochtend. Dat beloofd wat zo meteen in de woestijn.

We halen nog iemand op bij een van de metrostations hier in de buurt. Gezien de verkeerssituatie hier in Dubai, is het beter om even wat kilometers om te rijden dan om de gerichte route te pakken. Geheid dat je stil komt te staan. En waar we maandag nog min of meer door een bouwput de kruising moesten oversteken, is men nu zo goed als klaar en komt de tram voorbij gereden die met zijn proefrit bezig is. Deze tram is alleen bedoeld voor deze wijk en gaat dus niet heel Dubai door.

De tweede pick up blijkt een mevrouw uit India te zijn die hier op bezoek is bij een vriendin en vandaag gezellig met ons op pad gaat. We zetten koers richting de residential area. De woonwijk waar eigenlijk de expats etc. wonen. En dan denk je dat er in de stad zelf veel wordt gebouwd, maar hier in de residential area's kunnen ze er anders ook wel wat van. Sommige stukken zijn al klaar uiteraard en dat ziet er ook mooi uit, maar daarnaast ligt meteen een bouwput. Dat is ook wel het grappige van de Burj Al Arab. Dan betaal je een godsvermogen om in de hotel te kunnen overnachten. Gisteren hebben we voor de gein es gekeken en de goedkoopste kamer ging voor € 2100 over de toonbank. Dan heb ik het over een kamerprijs per nacht……….en wanneer je de verkeerssituatie bekijkt om de toegangsbrug van de Al Arab te bekijken…zo'n enorme chaos door werkzaamheden want er ligt gewoon een bouwput. Nou weet ik niet of je ook op die bouwput uitkijkt, want het lijkt erop dat alle kamers zeezicht hebben. Mag ook wel voor dat geld denk ik zo :-)

De derde pick up zijn 2 heren die hier wonen volgens mij. En als zij zijn ingestapt gaan we richting de woestijn. We rijden de stad uit en gaan uiteindelijk links af richting Al Awir. We passeren het optrekje van de Minster van Financiën. Die verdient duidelijk iets meer dan de Balkende norm gezien de afmeting van zijn grondstuk. Niet te geloven hoe groot dat is. Uiteraard met politiebewaking voor bij de ingang. Verder passeren we nog een aantal andere grote grondstukken die van een of andere rijke familie blijkt te zijn die hier woont. Ze hebben ook hun eigen nummerplaten op de auto, de cijfercombinatie op de nummerplaat van hun auto is wat korter dan op de gewone nummerplaten. Het pleps zal maar zeggen :-D. Bij een benzinestation houden we een korte sanitaire pauze. Eerlijk is eerlijk, het toilet was super schoon en netje. Niks van te zeggen. En na deze stop gaat het dan de woestijn in. Van de weg rijden we hup zo de woestijn in, het asfalt van de afslag gaat naadloos over in woestijnzand heel grappig om te zien. En onze chauffeur begint meteen met de dune bashing. Dune Bashing is niet meer dan met een 4WD over de zandduinen in de woestijn crossen. Op zich best wel grappig.

Na een kleine 10 min stoppen we bij een meneer met 4 dromedarissen. Ik wil de hele tijd kameel zeggen, maar het Engelse woord voor dromedaris is camel…dus de verwarring is op zich heel verklaarbaar. We stappen dus op de dromedaris en we zijn al voorbereid op wat er gaat komen, gezien onze ervaring jaren geleden. Zodra dat beest opstaat is het net of je eerst vooraf en dan achteraf van de rug wordt afgegooid en voor je het weet staat het dier op zijn, of zoals in ons geval haar, poten. En dan begint onze rit op de dromedaris. Ik ben blij dat ik mij nog heb ingesmeerd voor wij vanmorgen vertrokken, weet alleen niet of het nog helpt. De fik gaat er goed in. De dromedarissen zijn allemaal aan elkaar gebonden, dus we sjokken eigenlijk in een dromedarissentrein zo door de woestijn. Af en toe gaat het wat steiler naar beneden en willen de beesten achter ons, ons inhalen. Of ze doen het expres, want zo nu en dan aaien wij het dier achter ons over zijn bol. Het waait zo nu en dan. Dat voelt heerlijk, maar stiekem brandt die gele bol daar aan de hemel gewoon door. Het is op een gegeven moment zelfs 39º en dan is het pas tegen 1000 - 1030 uur..

En terwijl de man van de dromedarissen op zijn gemak doorloopt en zijn lied fluit, zingen wij steeds Als de zon schijnt….En het regent, en het regent Zonnestralen……je kunt je maar ergens mee bezig houden zo boven op zo'n dromedaris ;-)

Overal zien we sporen in het zand van andere dieren en naast de vogels die we zien vliegen, zien ook 2 hagedissen lopen. Die beesten lopen eigenlijk niet, maar rennen. Dat snap want dat zand is natuurlijk goed warm en dat doet zeer aan die kleine pootjes. Een hagedis is nog heel klein, maar de andere die we toevallig op de rand van een zandduin zien liggen is al wat groter.

De meneer houd een stop en vraagt of we foto's willen. Ja natuurlijk, doe maar. Wel wij met zijn tweetjes alleen. Geen probleem. En zodra onze gids de camera heeft, lijkt hij wel een Arabisch paparazzi….klikklikklikklikklikklikklikklik…andere positie….klikklikklikklikklikklik…andere positie…klikklikklikklikklikklikklik….hij heeft er echt zin in….doe fff rustig straks is mijn geheugenkaartje vol ;-). En zo komt het dat wij op kop komen te zitten en door de andere 3 dromedarissen worden achtervolgt. En terwijl we zo aan het sjokken zijn, gaat achter ons een telefoon. Een van 'onze' mannen wordt gebeld. Hilariteit ten top, zeker wanneer je hoort: you caught me on a bad time, I am on a camel…heerlijk. De man van de dromedarissen hoort het allemaal onverstoorbaar aan, vraagt af en toe of er problems zijn dan wel roept hij hold tight wanneer het heuveltje wat pittiger wordt. Na een kleine 45 min door de woestijn te hebben gesjokt, gaan we weer de airco in van onze 4WD en gaat we verder met het dune bashing.

Niet zo lang, want de volgende stop zijn de quads. Ieder krijgt zijn eigen quad en dan gaan we de volgende Arabier achterna. Fantastisch om met zo'n quad door de woestijn te scheuren. Na een kleine 10 min gaat het fout…een van de mannen uit onze groep maakt een stuurfout en slaat over de kop. We zien alleen nog zijn been onder de quad liggen. Zijn maat en de Arabier zijn er snel bij en halen hem onder de quad uit en zetten de quad weer op zijn wielen. Het duurt even maar dan is de quad weer aan de praat. De man in kwestie spoelt een paar keer zijn gezicht af en geeft aan dat hij OK is gelukkig. En dan gaat het quad scheuren verder. Af en toe wordt het toch wel erg warm aan mijn benen, want de zon staat flink zijn best te doen en de motor er blijft van al de gecross ook niet echt koel onder. Nog even een korte stop voor een pleister want meneer heeft zijn neus toch wel opengehaald en door. Niet lang daarna stoppen we in de woestijn en laten de quads staan voor de volgende, die er al snel aangereden komt.

En wij? Wij gaan snowboarden, maar dan anders. Het is wel een snowboard dat we gebruiken, maar ipv sneeuw gebruiken we een zandduin. Het is op zich wel grappig, maar echt snel gaat het niet. En als je beneden bent, is er echt geen lift die je naar boven brengt. Je moet met het bord weer naar boven lopen. Gelukkig is de heuvel niet echt hoog, maar toch best wel een hellinkje en je hebt al heel wat zand verplaatst voor je weer boven bent. Het was wel grappig om te doen, maar wij gaan geen 2e keer meer naar beneden. Het quadrijden was eigenlijk leuker.

In de auto merken we eigenlijk pas hoe erg we onder het zand zitten. Echt niet normaal en het blijft ook zo lekker aan je lijf plakken. Denk je het even af te vegen, maar dat vergeet maar. We laten de woestijn achter ons en rijden een stuk over de snelweg richting Oman. Na 20 min gaat het rechts af de woestijn in en dit is echt een woestijn zoals je je die ook altijd voorstelt. Mooi lichtbruin/goudgelig zand en bijna nul begroeiing. We passeren een olieboortoren. Die staat daar zomaar in eens midden in het niets. Even verderop stopt de chauffeur weer en laat wat lucht uit zijn banden. En dan gaat het beginnen. Heuvel op, heuvel af. Af en toe helt de auto goed over naar links dan wel rechts en je voelt hem af en toe wegglijden, maar dat hoort er allemaal bij. Je wordt er wel goed van door elkaar geschud.

Uiteindelijk komen we weer bij een snelweg uit en is de pret over. Het loopt ook al tegen 1200 uur en we zouden rond 1300-1330 weer terug zijn in Dubai. Bij een tankstation stoppen we nog een keer. De auto wordt volgegooid zodat we halverwege niet hoeven te duwen en er gaat weer lucht in de banden. Eventueel kunnen we naar het toilet, maar het zou zo maar kunnen zijn dat die niet zo erg schoon is. Ik pas voor deze keer, zo nodig hoeft het nu ook allemaal niet. In het winkeltje maken we onze laatste Dirhams op, zijn we daar ook vanaf.
Wat ons opvalt is dat ze hier ook rond de 1,70 voor 1 liter benzine betalen. Echter, de valuta is in Dirhams en niet Euro. Even door 5 delen voor het gemak……. :-)

Uiteindelijk zijn we rond 1315 weer terug bij ons hotel. Het is dringend tijd voor een lunch en wij laten ons afzetten bij een van de restaurantjes hier op wat the Walk wordt genoemd. Er zit vlak bij ons hotel een Sushi zaakje en dat is nu wel lekker. Marco gaat aan de rol en ik pak een heerlijke salade met zalm en tonijn. Inmiddels heb ik ook weer de lemon/mint juice ontdekt. Heerlijk Heb ik mij vorig jaar in Jordanië helemaal ongans aan gedronken. Na 4 1/2 week praktisch alleen maar water en thee te hebben gedronken is dit ook wel erg lekker moet ik zeggen.

Na de lunch gaan we lekker lui liggen wezen bij het zwembad. We kunnen nog net 2 bedjes vinden die vrij zijn, want er waren meer mensen op het idee gekomen om bij het zwembad te gaan liggen.

En dan is het straks weer koffer inpakken, kleren klaar leggen en de rest weer inpakken. Hopelijk past het nog allemaal ;-), maar dat komt wel goed.

Gisteravond zijn we bij the Cheesecake Factory terecht gekomen, mensen die regelmatig in de VS komen of daar zijn geweest zullen het vast wel kennen. Hier kun je best goed eten en als dessert hebben ze cheesecake….uiteraard.
Maar dat dessert slaan we over, de steak (voor mij met rijst en spinazie ipv friet) heeft heerlijk gesmaakt. En voor vanavond zou het zo maar kunnen zijn dat we hier weer naar toe gaan, want het ligt wel heel gemakkelijk zo recht tegen over het hotel.

Aangezien we morgen allejezus vroeg op moeten, ja alweer……….., willen we ook niet al te ver weggelegen iets gaan eten. Om 0415 loopt de wekker af, want om 0520 worden we opgehaald om onze vlucht terug naar Amsterdam.

Na een goede nachtrust wordt ik om 0725 wakker. Heerlijk. Marco is al wat langer wakker en hoeft zich alleen nog maar aan te kleden.

Nadat ik mijn ochtendritueel achter de rug heb, begeven we ons naar de ontbijtzaal. Daar is het een drukte van belang. We kiezen voor een tafel buiten lekker rustig. Het is wel wat warm maar nog niet super warm. De kraaien zitten ook al op wacht en houden alles goed in de gaten. Bij ons valt niks te halen, maar de tafels die zijn ingedekt, zijn wel een prachtig doel. Men heeft ook al een klein schaaltje met boter neergezet op die tafels. Weliswaar afgedekt met een papiertje, maar dat papiertje kun je er heel gemakkelijk af halen en dan is het lekker klonten boter naar binnen happen. Iedere kraai die wat meer lef heeft om in het boterschaaltje te pikken wacht zo zijn beurt af. Op zich wel grappig om te zien hoe slim die gekke beesten zijn. Alles om te overleven natuurlijk. De manager heeft het echter ook zo in de gaten en verwijderd meteen de boterschaaltjes. Nou dan wachten we weer verder op een nieuwe kans. Geen probleem.

Die nieuwe kans wachten wij niet af. Na het ontbijt gaan we onze spullen pakken en nemen een taxi naar de Jumeirah 1 Moskee. Hier worden 1x per dag rondleidingen verzorgd en uitleg gegeven over het islamgeloof. Je moet ervoor zorgen dat je er om uiterlijk 0945 bent, want om 1000 uur begint de rondleiding en dan ben je te laat. Voor de rondleiding begint moet je je melden. Hier blijkt dat we niet de enige zijn die op het idee waren gekomen de moskee te bezoeken. De groep geïnteresseerden is zeker 50-60 personen groot. De entree kost 20 Dirham = ca. € 4.00 voor ons tweetjes. Als je geen sjaal bij je hebt, dan krijg je die een van de moskee. Want het is wel de bedoeling dat je je als vrouw bedekt wanneer je de moskee bezoekt. Ook is het zo dat wanneer je broek tekort is en of je shirt (als man) te bloot, je jurk aan krijgt aldus bijna de letterlijke verwoording van de dame die de rondleiding verzorgd. De mannen hoefden niet bang te zijn, het is een mannen jurk en het levert hele mooie foto's op, aldus diezelfde mevrouw :-)

Vlak voor de rondleiding begint, is er even paniek. Het brandalarm gaat af. We worden naar buiten begeleid. Dit gaat gelukkig heel rustig en geleidelijk. Er was of iets aangebrand of wat dan ook, in ieder geval het veroorzaakte veel rook en zo had men ook weer het systeem kunnen testen aldus de geruststellende woorden van de mevrouw die ons ging rondleiden.

Het is op zich niet zo zeer een rondleiding, maar meer een informatieve bijeenkomst over het geloof de Islam. De moskee is niet erg groot, maar wel mooi. We krijgen uitleg over de 5 pilaren waarop de islam gebaseerd is. Elke pilaar wordt nader toegelicht. Ook krijgen we uitleg over het gebed. Men moet 5 x per dag bidden: 1x voor zonsopkomst, 1x rond de middag, 1x later in de middag, 1x rond zonsondergang en als laatste het avondgebed. Daarbij worden een aantal handelingen verricht. Tijdens het gebed moet men altijd in de richting van Mekka bidden van waar uit ook ter wereld. Dat betekend dat in Europa de islamieten dus richting het oosten bidden, maar dat men in Azië over het algemeen richting het westen bidt. Een meneer doet het gebed voor, dit duurt in totaal 2 minuten. Niet lang dus. Hierbij zegt een paar woorden en in gedachten zegt hij een koranvers. Hoe weet je wanneer je moet bidden, nou dat bepaalt de zon/maankalender en er hangt een tijdsindicatie in de moskee. Nee dat is niet de wisselkoers voor vandaag zoals de mevrouw het uitlegde, maar zo laat het eerst gebed en zo laat de rest van de gebeden. :-)

Ook legt de mevrouw duidelijk uit wat de kledingvoorschriften zijn. Men moet zich gewoon niet al te opzichtig en bescheiden kleden. De dracht in de Verenigde Arabische Emiraten is dat de dames dus voornamelijk een zwarte jurkachtige jas aan hebben zodra ze over straat gaan. Hoever ze gaan met het bedekken van hun gezicht etc. is puur persoonlijk. Wel geeft de mevrouw, die oorspronkelijk Engelse is maar tot de Islam is bekeerd, aan dat er helaas landen zijn waarbij de regering bepaald hoe een vrouw gekleed moet gaan en andere beperkingen op legt. Dat heeft niks met islam te maken, maar met cultuur.

De gezichtsbedekking is meer uit een praktisch oogpunt ontstaan jaren geleden. Het is meer bedoeld om het gezicht te beschermen tegen de weersinvloeden die men in de woestijn aantreft en vooral ook het zand. De moderne dames dragen tegenwoordig een zonnebril, maar dat was er vroeger nog niet. In de moskee is het in ieder geval zo dat de dame handen en gezicht moet laten zien, dus dan gaat de bedekking af. Verder zijn er natuurlijk veel overeenkomsten met de katholieken: ben goed voor je naaste medemens en gedraag je. Daar komt het allemaal wel op neer. Al met al een interessant en verhelderend bezoek.

We weten een taxi te scoren en laten ons afzetten bij Bastakiya. Dit is min of meer het oude Dubai. De wirwar aan straatjes zijn hier meer overbevolkt en hier krijg je ook meer het Midden-Oosten gevoel. De Bastakiya is een scherp contrast met de futuristische architectuur en bouwprojecten in de rest van Dubai. Tijdens de renovatiewerkzaamheden van dit deel is men een originele 200 jaar oude stadsmuur tegen gekomen althans een stuk daarvan. Deze vondst heeft het belang van de oorspronkelijke stad als verdedigingszone bevestigd. In een theehuis houden we even pauze en gaan dan door naar de souks. Via een oude souk lopen we naar de boottaxi. Meteen worden we door de verkopers aangeklampt of we interesse hebben in een hoofddoek voor Marco dan wel een pashmina voor mij. Helaas vandaag niet. De boottaxi is wel grappig om mee te maken. Voor 1 Dirham per persoon = €0.50 wordt je naar de overkant gebracht. Je zit met een heel stel andere mensen lekker krap tegen elkaar aan en aan de overkant spring je zo snel mogelijk van de boot af. Of je wacht net als wij even rustig tot de daadwerkelijk stil ligt en je veilig kunt afstappen.

Via de kruidensouk gaan we op zoek naar de goudsouk. In eerst instantie lopen we verkeerd, maar dat hebben we snel genoegd in de gaten. Via de parfumsouk komen we uiteindelijk bij de goudsouk. Het klinkt allemaal heel groot, maar dat valt allemaal erg mee. De souks zijn niet zo groot. Wel is het zo dat we overal worden aangesproken Marco wordt gevraagd of hij interesse heeft in een rolex, breitling, of wat dan ook en ik krijg de vraag voor tassen Dolce & Gabanna, Gucci Prada….ze hebben het gelijk. Het is grappig om een keer door de souks te lopen en om het gezien te hebben.

Na dit bezoek pakken we de metro, die hier wel een stuk ondergronds is en gaan we naar de Emirats Mall. Hier vind je de beroemde skibaan. Die slaan we over, want we moeten nog lunchen en het is al 1400 uur geweest. De pasta laten we ons goed smaken en schuin achter ons, zien we de skiliften af en aan komen. Na de lunch proberen we een taxi te scoren bij de uitgang van de mall, maar er zijn zoveel wachtende voor ons dat we besluiten om naar de andere kant van de metro te lopen om daar een taxi te pakken. Helaas komen we uit op een stuk niemandsland. Dat wil zeggen het enige wat we tegenkomen zijn voetpaden, snelwegachtige wegen en een parkeerplaats. Dus toch maar door lopen dan. We willen nog een foto van de Burj Al Arab bij daglicht, je moet er wat voor over hebben. Uiteindelijk weet Marco een taxi te tackelen die in een uitvoeghaven kan parkeren.

Bij de Burj is het een drukte van jewelste en wordt het verkeer tegengehouden. Er blijken VIPS bij de Burj te zijn geweest en die moeten nu weer vrije doorgang krijgen om weg te kunnen. De ene Escalade na de andere scheurt de politieafzetting voorbij en uiteindelijk komt er een stretchlimo voorbij. Voor ons gevoel was het sjeikgehalte erg hoog in deze limo. Dat deze limo voorbij is met de bijbehorende Escalade als volgwagen, kunnen we ook weer verder en is de chaos ook min of meer weer snel opgelost. De foto die wij op het oog hadden hebben we niet kunnen maken, maar goed als dat alles is.

Tegen 1700 uur zijn we weer terug op de kamer. En dan is het even lekker lui zijn tot we vanavond weer wat gaan eten. Veel zal het niet zijn denk ik ;-)

Ondanks dat we gisteravond wat later waren met boarden, zijn we toch een 1/2 uur eerder in Dubai aangekomen. Op zich ging het allemaal best snel toen men eenmaal met boarden begon. Er werden telkens 2 zones opgeroepen om te boarden, dus dat wil wel met zo'n grote jongen.

De stoel naast Marco blijft vrij (we zitten in het middenstuk in een rij van 4), niet erg want dan heb je net iets meer ruimte. Dat geldt natuurlijk ook voor de persoon die andere kant aan het gangpad zit. Maar kort na de vlucht is er een bejaarde dame die graag van stoel wil wisselen en die wordt bij ons in de rij geparkeerd. Wellicht was ze zenuwachtig voor de reis want ze tankt in een 1/2 uur tijd 2x 2 kleine flesjes bacardi weg.Gemixt met 7-Up voor de kleur. Niet normaal. In een redelijk aangeschoten toestand probeert het beeldscherm te bedienen, maar lukt niet helemaal want ze snapt het ook niet helemaal meer. Uiteindelijk gaat ze dan toch maar slapen.

Nadat ik aan film #2 ben begonnen, zet ik hem halverwege uit en doe ook mijn oogjes dicht. Die film kijk ik wel af wanneer ik weer wakker ben. Het is dan nog iets meer dan 10 uur vliegen van de in totaal 14,5 uur. Uiteindelijk word ik min of meer wakker van het personeel dat met de voorbereidingen van de ontbijtronde bezig is. We hebben dan nog een 2,5 uur te gaan. Geen slechte score. Allebei hebben we redelijk geslapen, voor zover je goed kunt slapen in een vliegtuig in Economy Class.

Het ontbijt voor de oudere dame wordt eerder geleverd dan dat van ons en zodra dat van ons komt, gaat bij mevrouw het eerste flesje whisky naar binnen, dit keer met een andere frisdrankje voor de vorm/kleur. Het bekertje met ijsklontjes gaat ook nog even over de vloer. Sorry, sorry, sorry….en voor wij met het ontbijt klaar zijn, is whiskyflesje #2 aan de beurt.

Tijdens de gehele vlucht hebben we wel enigszins turbulentie gehad, maar nu is het even dusdanig dat tot 2x toe de crew gesommeerd wordt om de service te staken en te gaan zitten.

Rond 0447 uur zijn we geland op Dubai airport. Het grappig is dat nog voor wij onze handbagage kunnen pakken, reizigers van de ruimte achter ons al bij ons staan te duwen om naar buiten te kunnen. Onze bejaarde dame oogt enigszins wakker en helder, maar of dat ook echt zo is…. In ieder geval zijn we redelijk snel uit het vliegtuig en door naar de trein om naar de volgende terminal te gaan waar we door de douane moeten. Terwijl we naar de douanebalies lopen, is de oproep voor het ochtendgebed in volle gang. Daar wij een Nederlands paspoort hebben, mogen we via de smart gate naar binnen. Dat werkt niet helemaal, want we hadden van tevoren een irisscan moeten maken. Omdat wij niet de eersten zijn en zeker niet de enigen die deze fout maken, loopt er gelukkig een meneer rond die enigszins chagrijnig en kort aangebonden de reizigers zoals wij naar de juiste balie leidt. De rolband van de koffers hebben we ook zo gevonden. Op dit tijdstip is het niet zo druk dus het gaat sowieso allemaal wat sneller. Nog geen 5 min nadat de band begint te lopen, komen onze koffers eraan en kunnen we op zoek naar de meneer die onze airport transfer regelt.

Het is inmiddels 0515 uur en buiten is de temperatuur een aangename 28º. Die slaat je nog net niet helemaal om de oren zodra je buiten komt, maar het scheelt niet veel. Terwijl we op de chauffeur wachten, geeft de meneer ons meer informatie over Dubai en legt ons het een en ander uit over de transfer. Ook over de transfer van het hotel naar het vliegtuig komende donderdag. Uiteindelijk zitten we om 0539 - nog geen uur na de landing - in het busje op weg naar ons hotel. Buiten bij het vliegveld is het heel druk. Ook zien we diverse taxi's staan. Deze hebben allemaal een gekleurd dak: rood, groen, blauw en ook roze. Roze is een taxi speciaal bedoeld voor vrouwen en families. Deze taxi's worden ook door vrouwen bestuurd. Marco en ik kunnen deze taxi wel samen nemen, maar als Marco alleen is moet hij toch echt op zoek naar een andere taxi.

We zitten midden in de ochtendspits van Dubai. Het vliegt links en rechts overal naar toe. De ochtend gloort langzaam aan de hemel. De Burj Kalifa is al enigszins te zien, maar valt toch ook weer weg in de schemering. Zo nu en dan vertelt de chauffeur ons het een en ander. Hij wijst ons op een enorm stuk grond waar gebouwd gaat worden, er komen dan ook weer 250 hotels bij. Die kwamen ze toch nog te kort hier denk ik ;-)

Gaande weg wordt het lichter en is hoogbouw en laagbouw duidelijker te zien. En vooral ook de enorme bouwputten. Het lijkt sowieso een grote bouwput hier in Dubai. Niet alleen voor gebouwen maar er zijn ook veel wegwerkzaamheden. Niet te geloven.

Om 0600 uur kunnen we inchecken. Onze kamer is nog niet klaar, maar we kunnen wel al opfrissen als we willen. Bij de Spa zijn douches en ook zijn daar handdoeken beschikbaar. Omdat wij donderdagochtend dusdanig vroeg worden opgehaald dat we het ontbijt missen, mogen wij dat vandaag al doen. Komt heel goed uit want we lusten wel wat. De bagage wordt in bewaring gegeven tot de kamer klaar is. Het ontbijtbuffet is werkelijk super. En ook hier voor ieder wat wils. Er is zelfs varkensbacon beschikbaar, dat zie je toch niet gauw in een moslimland. Naast de verse jus d'orange is er ook vers ananassap, sap van de watermeloen of tomatensap beschikbaar. En er worden verse groentesappen bereid voor de liefhebber: bietensap, wortelsap, sap van bleekselderij om maar wat te noemen.

Na het ontbijt halen we even onze koffer uit de bewaring en lopen we naar de spa voor een heerlijk verfrissende douche en even lekker tandjes poetsen. Vers setje kleren aan en we kunnen er tegen aan vandaag. Voor mijn gevoel is het al heel laat, maar het is nog maar net 0900 uur. Voor we de koffers weer in bewaring geven, checken we op de kamer toevallig al klaar is. En dat is hij. We zitten op de 5e etage van de 32 die er zijn en we kijken uit over zee met in de verte het palmeneiland.

Nadat wij onze spullen op de kamer hebben geparkeerd, gaan we op zoek naar de metro. Die ligt op zich vlakbij het hotel - 15 min lopen. Op dit tijdstip in de ochtend zijn er op zich nog veel schaduwpartijen op straat, gelukkig want het zonnetje brandt heel goed hier. De metro is hier hetzelfde als in Nederland, de meeste tijd rijdt hij boven de grond. Het is een super vervoersmiddel om van A naar B te gaan, zeker daar de verkeersopstoppingen hier aan de orde van de dag zijn. Er zij maar 2 metrolijnen dus erg ingewikkeld is het allemaal niet.

Na 20 min zijn we bij de Burj Khalifa, dat wil zeggen het station. Het is vandaar nog een kleine 10 min lopen om bij de Dubai Mall te komen. Dit is het grootste winkelcentrum ter wereld. Echt niet te geloven dit complex. Meer dan 1000 winkels onder 1 dak verdeeld over een aantal verdiepingen. Daarnaast is er een ijsbaan, aquarium en een groot bioscoop- en ontspanningscentrum. Daarnaast bieden de 150 restaurants van heel duur naar fastfood ruime keuze mocht je iets te eten willen. En alle grote designers hebben hier wel een winkel uiteraard: Chanel, Etro, Louis Vuiton, Cavalli, Gucci, ga zo maar door, maar je vindt er ook Mango en Zara. Om 1100 uur moeten we bij At the Top zijn. Vorige week hebben we online tickets besteld om naar de 124e etage van de Khalifa te kunnen gaan. Alle goedkope kaarten waren al uitverkocht, alleen de fasttrack kaarten die natuurlijk duurder zijn, waren nog beschikbaar. Maar als we dan de rij zien die er staat om naar de etage te gaan voor het uitzicht over Dubai, zijn we toch wel blij dat we wat meer hebben betaald. We mogen overal voor en bij de rij die staat te wachten op de lift, worden we vooraan gezet. Op dat moment voelde ik mij wel wat bekeken moet ik eerlijkheidshalve bekennen. Maar aan de andere kant, we hebben er ook voor betaald.

21 september 2004 is men met de bouw van de Khalifa begonnen en 1 oktober 2009 was men klaar met de bouw. De officiële opening vond plaats op 4 januari 2010. De Burj Khalifa is met zijn 829.8 m het hoogste gebouw ter wereld. De lift in dit gebouw is ook de hoogste/langste lift ter wereld. Het observatiedek op de 124e etage is het op een na hoogst gelegen observatiedek ter wereld - het ligt op een hoogte van 452 m. De liften zijn ook supersnel, 42 km/u. In ca. 45 sec wordt van beneden naar de 124e etage gebracht. Het uitzicht is super. Overal kun je foto's van je laten maken van die typische touristenfoto's die dan in een leuk mapje worden gestopt en die je dan voor veel geld kunt kopen. Ook kun je een foto laten maken waarbij het net is of je als spiderman aan de buitenkant van de Khalifa hangt, of dat je op een steunbalk wandelt die hoog in de lucht hangt. Grappig, maar niet aan ons besteed. Wij genieten liever van het uitzicht. Dat is echt heel gaaf. De Burj Al Arab ligt heel ver weg, verder dan gedacht eigenlijk dus een goede foto zit helaas niet in.

Na dit bezoek gaan we naar buiten, om buiten wat foto's te maken. Op zich lukt dat wel, maar we willen eigenlijk ook nog foto's van zo dicht mogelijk bij de voet van het gebouw maken. Dus proberen we dichter bij het gebouw te komen. Helaas lopen we zo blijkt later de verkeerde kant op dan wel hebben we een enorme omweg gemaakt wat niet had gehoeven. En met 38º kun je niet spreken van lekker temperatuurtje om even te gaan wandelen. Zo nu en dan is er wel even een briesje, maar de zon staat nu zo hoog dat er ook geen echte schaduwpartijen meer zijn, dus het is best wel warm.

Het lukt toch om een paar foto's te maken die we op het oog hebben en dan maken we dat we binnen komen en gaan we op zoek naar een lunchplek.We gaan (weer) voor de sushi. Is toch lekker licht want met het oog op onze high tea hoeven we niet al te veel te eten. En na de lunch gaan we meteen door naar de metro om terug te gaan naar ons hotel. We moeten zorgen dat we om 1600 gewassen en gestreken zijn want om 1700 uur moeten we in de Burj Al Arab zijn.

Ook de high tea hebben we vorige week al geboekt. Helaas bleek de Skyview Bar al t/m 1 november volgeboekt - de high teas zijn erg populair blijkt. Dus we moesten het doen met Sahn Eddar. Niet erg want we hadden een tafeltje bij het raam en ook een mooi uitzicht op Dubai. Er gelden strikte regels voor de kleding in de Burj Al Arab, dus ik had een strijkijzer met plank gevraagd om de ergste kreuken uit onze blouses te strijken om toch enigszins netjes voor de dag te komen. Met de Lincoln Towncar van ons hotel worden we naar de Burj gereden. Maar je komt er niet zo maar binnen en er is een heuse road block. Bij de eerste security stop moeten we onze reserveringsbevestiging laten zien. Zonder een reservering kom je niet verder. De 2e security stop gaat wat sneller, want de eerste screening heb je al gehad. Eenmaal bij het hotel maakt het niet uit en kun je gewoon naar binnen. De lobby is op zich niet groot, maar wel erg hoog. Er is een fonteinshow van 2 etages hoog. En aan weerzijde van de roltrappen - 1 voor naar boven en 1 voor naar beneden - is een tropisch aquarium dat vol zit met tropische vissen. In een van de aquaria zwemt zelfs een haaitje. Ook in de bovenste lobby staat een mooie veelkleurige fontein. En er is veel goud dat er blinkt.

De high tea wordt muzikaal begeleid door een harpist en we beginnen met een glas champagne. Alles helemaal in stijl. De gangen volgen op zich snel, maar je kunt de snelheid ook wel enigszins zelf bepalen. Thee (met keuze uit een ruim assortiment) en koffie is onbeperkt. Mocht je van een van de gangen iets heel erg lekker vinden, dan wordt dat hapje nog een keer apart geserveerd. Het kan allemaal.

Geleidelijk aan begin ik toch wel last te krijgen van de jetlag. Het is inmiddels 1900 uur en we hebben 6 uur tijdsverschil. Omdat we buiten nog een paar foto's willen maken, lopen we over de toegangsbrug naar de security. Hier proberen we een taxi te krijgen, maar de blijkt niet helemaal eenvoudig. Wanneer we bij de security vragen hoe we het beste een taxi kunnen krijgen, roept deze meneer een chauffeur op en worden we in een privé-taxi van het hotel terug naar ons hotel gereden. Niet met de Town Car maar wel met een dikke Lexus. Dan ook maar alles in stijl afsluiten.

De vermoeidheid zet aardig door en terug op de kamer ben ik ook niet lang meer up en running. En terwijl Marco nog lekker ligt te lezen gaat bij mij rond 2030 uur echt het licht uit

Uiteindelijk zijn we gisteravond via een omweg bij de Pier terecht gekomen voor ons laatste avondmaal.

Het duurde even maar dan heb je wel wat: dinner with a view on the Brisbane Bridge.

Onderwijl we van onze fettuccini met garnalen genoten begeleidt door een heerlijk flesje Australische Sauvignon Blanc veranderde de verlichting van de brug continue van kleur. Heel mooi om te zien.

Ook bij deze brug is het mogelijk om een bridge climb te doen, maar wij houden het lekker alleen bij de Sydney Bridge Climb. Het is nog steeds best warm buiten ondanks dat het al tegen 2100 uur is. De terugweg ging aanmerkelijk sneller gelukkig want na het eten kregen ik toch wel even een dip. Toch ben ik niet meteen gaan slapen, wilde voorkomen dat ik weer om 0500 uur wakker was.

En dan is het zomaar 0635 uur……..ik weet niet wat me overkomt….heb ik daadwerkelijk zomaar uit kunnen slapen?? Wauw. Marco is nog in diepe rust, althans dat lijkt want niet lang na mij wordt ook hij wakker. Onze laatste dag, jeetje…we hebben niks gepland, dus we kunnen lekker op ons gemak douchen en aankleden. En dan uiteraard de koffers goed inpakken voor de vlucht van vanavond. Van alle douches die we deze vakantie hebben gehad, is dit toch wel de beste. Badkamer wordt wel wat nat, maar het is wel een 'goei douchke'. Voor we naar het ontbijt gaan, brengen we eerst de koffers naar de auto. Eenmaal bij de auto blijken de autosleutels nog op de kamer te liggen. Toch maar even terug dan.

Het ontbijtbuffet is op zicht goed verzorgd, alleen wordt het niet zo snel aangevuld helaas. We doen lekker op ons gemak. Na het ontbijt is het nog een laatste controleronde door de kamer en dan uitchecken. De auto kunnen we in de parkeergarage laten staan tot we vanmiddag naar het vliegveld rijden. De zon is ook vandaag weer duidelijk voelbaar aanwezig. Maar daar hebben we wat op gevonden: we volgen de meest schaduwrijke route…. :-)

We bezoeken City Hall. De entree is gratis en we kunnen een gratis rondleiding volgen. Samen met nog een stel uit Brisbane gaan we met David mee. Brisbane is de enige hoofdstad die een City Hall heeft. Alle andere steden als Sydney en Melbourne hebben losse deel councils. Het gebouw werd gebouwd in 1920 en wordt beschouwd als een van de mooiste van Brisbane. Daar het ooit het hoogste gebouw van de stad was, werd er een rode waarschuwingslamp op de klokkentoren geïnstalleerd. Inmiddels zijn er veel hogere gebouwen omheen gebouwd, maar het waarschuwingslicht flitst nog dagelijks zodra het donker wordt. De eerste steen werd in 1917 al gelegd en in 1920 een tweede. Daar het gebied waar het gebouw staat vooral moeraslandschap was dat voor best wat overlast zorgde, werd de grond droog gepompt. Tijdens de bouw is slechts 1 persoon overleden. Hij verdronk in de bouwput toen hij een inspectie uitvoerde. In 1930 werd het gebouw geopend en in gebruik genomen.

City Hall heeft een groot auditorium, geïnspireerd op het Pantheon in Rome, waar een orgel aanwezig is met 4600 orgelpijpen. Slechts een klein deel daarvan is echt zichtbaar. Het orgel stamt uit 1929 en is tijdens de grote renovatie ook gerenoveerd. Het duurde 1 maand om alle tonen opgenomen te krijgen en vervolgens heeft het nog 1 jaar geduurd om het orgel weer volledig gestemd te krijgen. In eerste instantie waren de orgelpijpen grijs geverfd. Deze verf was nog over van de Sydney bridge, maar inmiddels hebben ze een mooi goudkleurig kleurtje. Het dak van de koepel is tijdens de renovatie voorzien van 8900 LED-lampjes die verschillende kleuren en patronen laten zien. Of je kunt de lampjes gewoon uitzetten, dan heb je een mooi crèmekleurig plafond. Saillant detail: je kunt het auditorium huren. Een tijd terug heeft een bruidspaar hier hun huwelijksreceptie gehouden voor 400 nearest & dearest. De kosten waren AUS 56000. Kost wat, maar dan heb je wel wat ;-)

Omdat het gebouw op moerasgrond gebouwd is, is de fundering in de loop der jaren ernstig aangetast. Dusdanig dat er niet meer voor veiligheid ingestaan kon worden. Men wilde het gebouw afbreken, maar nadat de inwoners van Brisbane daar tegen in opstand waren gekomen, heeft men het gebouw volledig gerenoveerd en in zijn oude glorie hersteld. De renovatie heeft geduurd van 2009-2013. Het grappige is dat toen men het gebouw ging bouwen, een budget had van ca. 250.000 pond. Echter, toen men uiteindelijk klaar was, bleek de totale bouw ca. 1 mln pond gekost te hebben, waardoor men geen geld meer had om de Godin van de Vrede op de top van de klokkentoren aan te brengen. Het duurste gebouw tot dan toe en er werd ook vaak aan gerefereerd als the 1 million pound building. De renovatie van 2009-2013 heeft echter 215 mln AUS gekost. Je kunt dus gerust stellen dat dit een duur gebouwtje is.

Na dit toch wel interessante bezoek, gaan we verder. We lopen naar het ANZAC Memorial, helaas staat de Shrine of Remembrance in de stijgers. Het plein op zich is ook hele mooi om te zien, dus op zich zijn we er niet voor niets naar toe gelopen. Vlakbij ligt de Cathedral of St Stephens gebouwd tussen 1864-1922. Helaas kunnen we deze niet bezoeken want de dienst begint net. Geen punt, wij gaan gewoon op zoek naar een lunchadresje want het begint tijd te worden. Uiteindelijk komen we bij de Pier uit waar we gisteravond ook hebben gegeten. Er is nu een gezellige braderieachtige markt opgesteld. Er blijkt een Coffee Club te zijn. Aangezien we in Townsville een goede ervaring hadden met de Coffee Club, besluiten we om hier maar op het terras neer te strijken. De zalmsandwiches gaan er wel in. Heerlijk.

Na de lunchbreak lopen we nog langs het House of Parliament. Helaas kunnen we dit niet bezoeken want het is zondag. En via het House of Documents gelegen op de campus van de technische universiteit van Brisbane lopen we weer terug naar het centrum. Het is nog steeds heerlijk warm - 31 - 33º is het toch wel. Bij de Starbucks houden we een pauzesessie onder het genot van een frappuccino. Heerlijk. En dan is het onderhand tijd om de auto op te halen en naar het vliegveld te rijden. We hebben ruim de tijd. Gelukkig maar want de TomTom is niet helemaal op dreef deze middag. We rijden bijna de huurauto in elkaar omdat we en zijn afgeleid door een TomTom die enigszins de weg kwijt is, wij aan het zoeken zijn van waar dan wel naar toe en de verkeerssituatie was net even anders dan we tot dan toe gewend zijn geweest. Een gevaarlijke combinatie die gelukkig goed gaat.

Uiteindelijk vinden we de snelweg en gaan we richting het vliegveld. Het lijkt erop dat we naar een tolweg rijden, maar we hebben gelukkig nooit een tolpoortje gezien. Wel borden in de trant van als je geen pas hebt, dan kun je binnen 3 dagen betalen. Nadat we de auto hebben afgetankt, benzineprijs viel heel erg mee voor een benzinestation dat praktisch op het vliegveld ligt, en de huurauto hebben ingeleverd moeten we nog even wachten tot we kunnen inchecken. Hebben we online al gedaan, maar onze bagage moet afgegeven worden. Vervolgens willen we door de security. Maar dat bleek toch niet zo gemakkelijk. Marco moest de airporter laten wegen. Die woog 14 kg. Helaas kan zo niet mee het vliegtuig in. Ja maar luister we zijn zo ook het land ingekomen en we hebben zoveel binnenlandse vluchten gehad, nergens een probleem….niks mee te maken. De regels schrijven voor maximaal 7 kg mee aan boord en deze tas woog de helft meer, ga maar terug naar boven. Wanneer een manager van Emirates zegt dat het mag dan is het OK, maar de tas mag zo niet door naar security. Dus wij weer naar boven.

Blijkt dat op Brisbane Airport een strikte restrictie wordt gesteld aan het gewicht van je handbagage. En het leek er even op dat wij voor overbagage moesten gaan betalen. Maar nu komt het:

je mag je laptop en bijbehoren gewoon meenemen, dus dat moest uit de tas worden gehaald en in een apart tasje van Emirates worden gedaan. Ook de fototas moest leeggehaald worden. Die woog 8 kg, nadat mijn camera eruit was gehaald 6 kg. Dat kon nog wel. Uiteindelijk hebben we Marco zijn camera er ook uitgehaald, dus toen hadden we nog 5 kg fototas. De airporter was geslonken naar 9 kg. De grondstewardes die ons hielp heeft, wellicht na overleg, onze boarding passen gestempeld en we konden alles meenemen.

De meneer beneden moest de airporter ook nog es wegen, toen bleek de tas nog 8 kg te wegen en ja hoor geen probleem. Hij keek er nog amper naar. De stempel op de boarding pass, volledig niet interessant. Alles is door de scan gehaald en akkoord bevonden. Na de scan hebben de tassen weer ingepakt zoals het was en geen hond die meer naar omkijkt. Een sterk staaltje bureaucratie als je het ons vraagt.

Zodra je de douane passeert kom je meteen terecht een winkel waar je drank, parfum, cosmetica etc. kunt kopen. Hebben ze wel handig gedaan, je moet echt zoeken om in de uiteindelijke terminal te komen. Hier pakken we nog wat de eten - ieder 2 sushirollen - en dan is het wachten tot we kunnen gaan boarden. Dan zit Australië erop……

Een prachtig land met veel afwisseling. Vriendelijke en hulpvaardige mensen. En wat is het groot en weids. Na 3 huurauto's hebben we de totale afrekening bekeken:

we hebben op de kop af 6300 km gereden.

Dat is dan alleen de rondreis binnen Australië. De vluchten hebben we nog niet meegeteld, maar wat ik zo nog weet is dat de vlucht Dubai - Sydney 12000 km bedroeg. In ieder geval hebben we weer heel wat KM in de benen. Want de KM die we gelopen hebben, tellen we niet mee.

Later naar bed gaan helpt op zich wel voor het later wakker worden. Het was nu 0515 uur ipv. 0500 uur. Niet slecht. Wederom hebben we allebei een mindere nacht gehad en zijn we veel wakker geweest. Marco gaat als eerste zijn ding doen en terwijl hij zijn koffer verder inpakt en klaarzet, is de badkamer even mijn domein.

Als alles is ingepakt zijn we klaar voor vertrek en dat doen we dan ook. Helaas kunnen we niet ontbijten in het hotel en het nabijgelegen alternatief is pas va. 0630 uur open. Niet handig wanneer je uiterlijk 0700 uur in de auto moet zitten. Tegen 0615 uur rijd ik Noosa Heads uit en rond 0640 zitten we weer op de vertrouwde Bruce Highway. Waar zouden we zijn, zonder Bruce. Het is nog lekker rustig op de weg, maar we zijn niet helemaal alleen en verlaten. De reis schiet lekker op en wanneer het lukt eten we onderweg wel een broodje of een muffin of iets. Als we maar iets gegeten hebben, dan kunnen we na de Tiger Walk wel in het park iets eten.

Rond 0720 zijn we bij Australia Zoo. Hier is niks als alleen een ingang en plek om te parkeren. De ranger die bij de poort staat, verwijst ons terug naar Landsborough en legt Marco uit waar we moeten zijn. Qua tijd moeten we weer ruim op tijd terug kunnen zijn. Het betreffende straatje dat meneer bedoelde hebben we zonder problemen kunnen vinden, maar er is niet echt iets open. Zodra we eigenlijk bij een supermarktje willen stoppen, zie ik verder op een bakkerij en die is 's ochtends vroeg wel open. Hier pakken we ieder 2 chocoladecroissantjes, nou laat dat tjes er maar af, met een mok koffie en thee. Heerlijk even genieten op het terras. Het is een komen en gaan van klanten in het de bakkerij en sommigen genieten ook even op het terras van een broodje met een kop koffie / thee. Dat beetje wat we hebben kunnen zien van Landsborough is heel erg leuk. Het heet ook the historical town of Landsborough en hier en daar hebben we idd. historische huizen zien staan. Helaas hebben we geen tijd voor een bezoek aan dit stadje/dorpje

Iets voor achten zijn we weer terug bij de Zoo. We zijn niet de enigen die een close encounters hebben geboekt. Er is nog een mevrouw met haar zoontje, tenminste ik neem aan dat het haar zoontje is. Om 0810 uur gaat de roldeur open van de winkel en worden we door een ranger opgehaald. In de winkel moeten we een verklaring invullen en ondertekenen. Alles is uiteraard op eigen risico en je moet de juiste kleding aanhebben. In ons geval: broeken vanaf knielengte, niet te felle kleuren, geen overdadige geuren gebruiken, dichte schoenen aan etc. Daarna moeten we even langs de kassa om entree te betalen. Daarna nog even de fotorugzak inleveren en dan gaan we met de fotografe mee in de golfkar naar het tijgerdomein. Hier stapt Geoff in. Geoff heeft een bos gras bij zich, wellicht voor zo meteen. Hij legt ons uit wat er zo meteen gaat gebeuren.

De tijger, Caithlin - 7 jaar oud, is al bezig met haar ochtendwandeling met 3 verzorgers en wij sluiten ons gewoon bij hun aan. En op de juiste momenten worden er foto's gemaakt en kunnen wij het dier aaien. We mogen alleen op de rug aaien. En vooral ook hoe wij het dier moeten benaderen, dat is vanaf de staartkant. De fotografe parkeert de kar vlak bij het tijgerverblijf dat toegankelijk is voor publiek. Daar stappen we uit en lopen een stukje terrein op, dat weer niet vrij toegankelijk is. En terwijl we zo met zijn vieren wat aan het praten zijn, komt eigenlijk uit het niets de tijger aangewandeld met de verzorgers. We worden even naar de kant geleid, zodat de tijger vrije doorgang heeft. In principe bepaalt de tijger de wandeling, maar de verzorgers hebben wel het laatste woord als het er op aankomt. Ze kunnen de tijger heel subtiel leiden en daar reageert het dier heel goed op. Er is dus geen druk voor het dier en heeft zo toch ook haar vrijheid.

Bij een grasstrook vindt ze het toch wel erg prettig en nadat ze wat tegen een boom aan heeft gesproeid, wil ze gras gaan eten. De verzorger die al met haar aan de wandeling deelnam, springt gauw naar voren om haar van het gras te laten eten dat hij bij zich heeft. Hierdoor raakt hij even de achterpoot van het de tijger die schrikt en meteen op haar rug gaat liggen met de poten in de aanslag. Meteen wordt ze door de andere verzorger gerustgesteld en kan de verzorger die haar per ongeluk liet schrikken van het gras laten eten. Dit wordt ook meteen het moment dat er foto's van ons met de tijger worden gemaakt. Eerst gaat Marco en ik wordt naar de zijkant begeleid. Terwijl Marco achter de tijger zit probeert Geoff de tijger wat af te leiden zodat zij mooi haar kop hoog houdt en enigszins in de camera kijkt. Daarna mag ik. Tot onze beider verbazing voelt de tijger heel zacht aan. Dat hadden wij niet verwacht. De leeuwen en cheetahs die we van dichtbij hebben gezien, hebben namelijk best een ruw en stug vacht. En we hadden min of meer verwacht dat de tijger dit ook had. Maar nee Caithlin is heerlijk zacht en ze vindt het allemaal wel prima. Nadat er foto's van mij alleen zijn gemaakt, gaan we met zijn tweetjes op de foto met Caithlin. Daarna wordt er nog wat meer gras gevoerd en krijgen we uitleg over het eetpatroon en dieet van de tijger. Vandaag heeft ze toevallig een dag vasten, ze eet dus alleen gras. Hier in de Zoo houden ze de tijgers goed op gewicht, dat wil zeggen iets of wat overgewicht zodat ze wel happy zijn, maar ook weer niet te veel zodat je er niks mee kan doen omdat ze te vol zijn. Terwijl we Caithlin over haar rug aaien, moet ze niezen. Geen punt, moeten onze katjes ook wel eens :-).

En dan staan we op en gaat de wandeling verder, dat wil zeggen zodra Caithlin klaar is. Want van al de gras eten met je toch wel spugen. Het is mooi om te zien dat je exact hetzelfde ziet gebeuren als bij onze eigen katjes. Alleen is de haarbal die Caithlin uitspuugt net wat groter dan die van onze eigen katties :-D.

Dan kunnen we toch echt verder. Hier en daar moet natuurlijk even een boom besproeit worden. We worden dan gevraagd wat afstand te houden, maar buiten dat kunnen we vlak naast haar lopen (achter de rangers) en tijdens het wandelen kunnen we de tijger gewoon over de rug aaien. Is allemaal geen probleem. Het wordt langzaam aan warmer en je merkt dat ook aan de tijger de rug voelt op een gegeven moment heel warm aan. Voor haar gelukkig dat we er bijna zijn. We lopen nog even mee naar de deur van het tijgerdomein en dan nemen wij afscheid van Caithlin en de verzorgers. Er is niet echt naar de tijd gekeken, want we zouden ca. 30 min met de tijger wandelen en dat is bijna 40 min geweest. De fotografe brengt ons terug naar de ingang van de zoo waar we onze fototas oppikken en we het park kunnen bezoeken.

Australia Zoo in Beerwah is in privé-eigendom van Terri Irwin - de weduw van Steve Irwin. Op 3 juni 1970 is het park geopend door de ouders van Steve. Uiteindelijk hebben Steve & Terri het overgenomen en uitgebouwd. In 2004 is er een wildlife hospital bij gebouwd. Hier worden dieren behandeld die gewond zijn geraakt door een aanrijding, aanval van een hond, noem het maar op.

Het hele park ademt nog steeds Steve, wat op zich natuurlijk niet zo gek is. Bij de ingang staan diverse verzorgers met diverse dieren waarmee je op de foto kunt. Een Woma Python, een roofvogel, een koala, een mierenegel, een alligator….

Heel in het begin van het park ligt de nadruk erg op de salties. Het zijn dan ook indrukwekkende dieren. Hier en daar liggen nestbulten in de verblijven. Maar goed dat er 2 hekken om heen staan, want krokodillenmama's zijn uitermate waaks wanneer het om hun nest gaat.

In Roo Heaven lopen de kangoeroes en wallibis lekker vrij rond. Er is een stuk grond afgezet bedoeld als rustplek. Als de dieren achter het 'hek' zitten is het de bedoeling dat je ze ook echt met rust laat. Verder kun je ze voeren en laten de dieren zich gemakkelijk aaien. Ook kangoeroes hebben een heel zacht velletje. Om 1200 uur begint de show in het Crocoseum dat we ook kennen van de TV-uitzendingen van Steve, we zijn gelukkig op tijd zodat we een goede plek in de schaduw hebben. Het is op zich een leuke show waar een aantal dieren de revue passeren: een paar watervogels, een hele grote gier, er vliegen ara's door de lucht en nog wat kakatoes. Er komt een dingo even naar binnen gelopen en intussen wordt het een en ander over de dieren uitgelegd. Iemand uit het publiek mag een krokodil voeren. Die wordt dan eerst naar de kant gelokt en zodra deze op de kant springt gooit de man gauw het voer naar het beest. De verzorger loopt gauw achter de krokodil aan en tilt het beest snel op om weg te brengen terwijl het nog gauw de laatste restjes wegslikt.

En dan wordt de grote jonge losgelaten. Er worden wat kunstjes getoond en men laat deze saltie uit het water springen om zijn snack te krijgen en dan zit de show er weer op. Al met al heeft het een 30min geduurd. Op zich wel grappig maar niet echt super spectaculair.

Na de show is het lunchtijd. Bij de foodcourt heeft men echt een ruime keuze en kun je bij de verschillende counters lezen wat je er kunt krijgen. Wij gaan voor een sushi rol, lekker licht verteerbaar. Terwijl we zitten te eten, lopen de ibissen op hun gemak tussen de lunchtafels langs op zoek naar een snelle hap. Er wordt verzocht de dieren niet te voeren, maar je kunt niet voorkomen dat ze iets van de grond af opeten of van tafel weten te pakken. Na de lunch gaan we naar het Africa deel, dit stelt helaas niet zo veel voor en we houden het dan ook snel voor gezien. Om 1400 uur is er een show met de tijgers. Het zijn de 2 tijgers waarvan Caithlin de moeder is. Het is erg druk voor deze show en we zitten helemaal boven aan. Op zich is bezoekersruimte niet zo groot en kunnen we alles goed zien. De dieren komen lekker op hun gemak aan gesjokt en we zien dezelfde verzorgers als die we vanmorgen hebben ontmoet. De tijgers geven even kopjes aan de verzorgers, lopen wat op en neer en nog meer kopjes geven. Dan haalt Geoff wat speeltjes naar voren en is het speelkwartier geopend. Het is echt een heel spektakel. De dieren en Geoff vliegen het water in dan wel duiken de tijgers echt op hun speeltje af. Super om te zien. Naderhand kunnen we nog foto's maken bij de ramen, maar dat is geen doen door de spiegeling en spatten die al op de raam zitten.

Wij houden het voor gezien. We gaan onze foto's ophalen die gemaakt zijn tijdens de wandeling. Voor we echt naar Brisbane rijden, bezoeken we nog even het ziekenhuis. Dit is echt heel gaaf om te zien. Op het moment dat wij er zijn, wordt een koala geopereerd. Een schildpad wordt binnengereden, gewogen en weer weggebracht. Weet niet of het dier nog ziek is of dat het uitgezet gaat worden. Er staat in een van de ruimtes een eucalyptusbosje met een koala erin. Deze heeft zijn poot gebroken, tenminste daar gaan we van uit omdat een pootje in het gips zit.

Na dit korte bezoek rijdt Marco naar Brisbane. Via de Steve Irwin Road worden we naar….jawel Bruce Highway geleid en die leidt ons helemaal naar Brisbane.

Hoe dichter we bij de stad komen hoe drukker het wordt. Er zijn in eens ook 3 rijstroken….ja heus…

De rechterrijstrook rijdt lekker door, dus die houden we maar aan - is hetzelfde als de linkerrijstrook in NL. Plotseling moeten we toch wel even flink remmen. Voor ons staan op een gegeven moment 2 auto's stil in de middenberm. Tussen de auto's in ligt een 2-persoonsmatras. Aan de overkant van de weg staan ook 2 auto's stil. Marco zet de auto stil en kijkt of hij moet helpen. Een man die met zijn auto aan de overkant staat steekt gauw de snelweg over. Het blijkt dat de matras van zijn auto is gewaaid en de chauffeur van de auto voor ons heeft het allemaal zien gebeuren. Het is ook nog maar net gebeurd wanneer wij er bij uit komen. Gelukkig is er geen schade aan de auto's, maar of de matras nog bruikbaar is, dat is de vraag. Marco hoeft verder niet te helpen en we kunnen onze weg voortzetten. Het kan zo verkeren.

Het hotel hebben we zo gevonden. De auto kan in de parkeergarage onder het hotel. Het hotel ligt in het centrum aan een kade. Best mooi eigenlijk. Helaas hebben we niet echt een uitzicht ondanks dat we op de 10e etage zitten, want we hebben een kamer aan de achterkant. En ze hebben WiFi dus we kunnen wat achterstallig onderhoud plegen ;-)

Op de hotelkamer is het even lekker uitpuffen en de koffers open. Alvast spullen eruit halen voor morgen en dan inpakken voor reis naar Dubai.

Morgen zit Australië er alweer op voor ons………..is het snel gegaan….ja en nee………maar wat een avontuur. Echter, het is nog niet zo ver, eerst nog even genieten van ons laatste avondmaal op Australische bodem en morgen ontdekken wat Brisbane te bieden heeft.

En vandaag was net als gisteren wederom een fantastische dag qua weer. Gisteren hebben we het heel erg getroffen, maar vandaag toch ook. We werden om 0710 uur bij de receptie verwacht, dus 0530 opstaan, douchen, aankleden en spullen in het koffer. Op zich hadden we de koffers op kunnen laten halen, maar we hadden we zo iets van we slepen zelf maar even, dus het was voor Marco even een workout op de vroege ochtend…2x 30 kg de trappen afslepen.

Iets voor 0630 uur checken we uit en zetten onze koffers in de luggage room vanwaar ze vanmiddag in een busje worden geladen om naar het vaste land gebracht te worden. Bij het ontbijt is het al best druk zo 's ochtends vroeg. Er is een reisgezelschap dat met de eerste ferry terug naar het River Heads gaat. En er is ook wel paniek want de koffieautomaat doet het niet. En ondanks dat al een aantal keren tegen de mensen is gezegd dat de automaat niet werkt, moet er toch even geprobeerd worden of hij het echt niet doet om vervolgens aan de serveerster door te geven dat de koffieautomaat kapot is. Je maakt het mee zo op de vroege ochtend.

Ik heb het allemaal niet zo meegekregen want zodra ik hoorde dat de automaat niet werkte, het is zo'n alles in een waar ook heet water uitkomt voor thee, ben ik mijn gebakken eitjes met champignons en worstjes gaan halen. En dan vind ik een beetje ketchup op het gebakken eitje wel lekker. Gelukkig was de schenkkan deze ochtend wel schoon, maar dat kan aan het vroege tijdstip liggen want zodra je er iets uitschenkt, dan wordt de hele kan ondergelekt. Ik dacht nog doe even netjes het klepje weer dicht, wat ik dan ook doe en meteen heb ik spatten op mijn net schone shirt. Uiteraard een lichtgekleurd shirt…………een goed begin van de dag is het halve werkt…toch…….. gelukkig heb ik eea. op tijd kunnen deppen en viel de schade mee. Dat wil zeggen waren de spatten niet zo zichtbaar. Helaas bleken de worstjes van lamsvlees te zijn wat niet zo aan mij besteed is, gisteren waren het nog rundvleesworstjes….ach ja kan er ook nog wel bij. Als dit alles is, niet waar. Intussen is er weer paniek bij de koffieautomaat, deze keer omdat hij het doet. En dus moet iedereen zijn/haar kopje koffie hebben. Marco heeft zich er wel aan gewaagd naar de automaat te lopen, maar ik vind het prima en doe het deze ochtend zonder mijn kop thee. Maar buiten dat, is het ontbijtbuffet heel goed verzorgd hier.

Om 0715 worden we opgehaald om naar de jetty te gaan waar we op de boot stappen om op walvissenjacht te gaan. Er zijn best wel wat deelnemers uit ons hotel en een aantal waren gisteren ook bij ons in de groep voor de beautyspots tour. Wanneer we zo goed als kunnen vertrekken, komt er nog een stel aangespurt. En dan blijkt dat we op nog 2 personen moeten wachten. Uiteindelijk zijn we zonder hun vertrokken. Bij de Jetty moeten we even wachten want de boot komt uit Hervey Bay en heeft wat vertraging, maar we zien hem al aan komen, dus geen paniek. Intussen staat er een Aziatische meneer bij ons. Hij heeft een klein koffer bij zich en nog wat andere spullen. Eigenlijk best wel veel spullen om mee te nemen wanneer je gaat walvisspotten. Bijkt dat meneer met de ferry mee moet en hij was zomaar in onze busje gestapt. Dus die moest weer snel terug. Niet dat het ver lopen was, maar als de medewerker van het resort niet zo allert was geweest had hij wellicht zijn overtocht gemist.

Rond 0845 zitten we dan op de boot richting Hervey Bay - de baai zelf en niet het stadje - daar is het water dieper en zitten normaal de walvissen. De afgelopen 2 dagen hebben ze geen walvis meer gezien, dit jaar waren ze 2 weken vroeger dan normaal aangekomen, dus het kan zomaar zijn dat ze ook 2 weken eerder weg zijn gegaan. In ieder geval had de kapitein de tour van vanmiddag al geannuleerd en mocht er nu ook weer geen walvis gevonden worden, dan zou dit de laatste trip zijn. Het weer is in ieder geval fantastisch en de zee lekker rustig, dus een mooie boottocht hebben we in ieder geval. Zodra we in dieper water komen, is de zee wat 'hobbeliger' maar daar blijft het wel bij. Nadat we zo'n 50 min gevaren hebben, roept iemand walvis. Ergens in de verte is er een gespot want hij of zij sprong uit het water en kort daarna weer een. Meer mensen zien hem en Marco ook maar ik krijg hem niet gevonden. Het enige wat ik spot is een dolfijn. Ook leuk, maar daar komen we niet voor. Maar goed, we weten nu in ieder geval dat er nog een walvis is of walvissen zijn.

De kapitein gaat in de richting van waar het dier is gespot en uiteindelijk is zij dan ook redelijk dicht bij de boot te zien. Een zij?? Ja een zij want er zwemt een kalf naast. Prachtig. Je moet echt snel zijn met foto's maken en vaak krijgen we alleen het staart stuk van de rug te pakken. Aan de kromming daar van kunnen we op een gegeven moment zien of ze diep gaat duiken of dat ze redelijk oppervlakkig blijft. Meestal komen ze een minuut of wat boven en dan duiken ze zonder en dan is het maar afwachten waar ze weer boven komen. Dat kan soms best redelijk ver van de boot af zijn.

Zodra ze redelijk dicht bij de boot zijn, roept een van de crewleden dat we moeten zwaaien om zo de dieren naar de boot te lokken. Bultruggen kunnen heel goed zien en zijn op zich ook best nieuwsgierig, zeker de kalfjes. Even lijkt het erop dat ze naar de boot komen, maar dan veranderen ze toch weer van gedachten. Maar we hebben wel even heel duidelijk de snoet de kunnen zien met de neusgaten en de 'stoom' die ze uitblazen. Ook is het heel duidelijk te horen wanneer ze uitademen. De bultrug kan heel groot worden, en dit is ook best een groot exemplaar, maar de mevrouw die deel uitmaakt van de crew is dit toch een redelijk klein vrouwtje.

Op zich nog niet zo gek want wanneer ze in Hervey Bay aankomen zijn de walvissen allemaal goed gevoed. Hier in dit stuk eten ze niet want zodra de kalveren worden geboren - weegt slechts een ton - dan is het zorgen dat het kind te eten krijgt. En dat kind staat op een dieet van 500 liter melk per dag. Dus moeders is zo tegen het einde van het seizoen wel redelijk afgevallen - over crash dieet gesproken ;-) - en heeft wel trek. Na deze stop reizen ze door naar Antartica waar een uitgebreid krilbuffet op ze wacht. Nu si Hervey Bay best wel beschermd gebied voor deze beest, maar er zitten toch wel natuurlijke vijanden. Zodra ze via de noordpunt van Fraser Island naar het Antartica reizen, zullen ze moeten uitkijken voor orka's. In de baai zelf moeten ze uitkijken voor haaien als de grote witte haai en de tijgerhaai. Een tijdje terug is het zelfs voorgekomen dat de orka's tot aan het Kingfisher Resort de baai in zijn gezwommen, maar dat komt bijna nooit voor.

En dan duikt moeders met kind vlak bij de boot op, het zwaaien heeft geholpen en beiden zwemmen ze zo vlak voor de boot langs. Duidelijk te zien in hun volle lengte, de lichte onderkant van de dieren is ook heel duidelijk te zien. Prachtig om er zo met je neus boven op te staan. Echt fantastisch. Dit is het enige moment dat ze er even zin in hadden om de komen kijken. Verder blijven ze wat verder van de boot af en duiken her en der naar beneden om elders weer boven te komen. Af en toe komt alleen het kalf boven om adem te halen. En dan is moeders moe en blijft ze drijven. Als je niet beter weet denk je dat er een hele grote boomstam in het water drijft. Ze gaat rusten. Het kalf zwemt nog wat om haar heen, maar moeders blijft onverstoorbaar liggen. We blijven nog even kijken en dan gaan we moeders met haar reuzenbaby verlaten. In totaal hebben we zo'n 1,5 uur bij deze 2 bultruggen rondgedobberd. Er bleek nog een andere walvis in de buurt te zitten, maar die hebben we alleen in de verte zien springen.

De kapitein zet koers richting het eiland om dichter langs de kust weer terug te varen naar het Kingfisher Resort. Onderweg terug zien we nog wat dolfijnen, maar niet echt duidelijk. Tegen 1220 uur zijn we weer terug en worden we met het busje weer naar de receptie gebracht. Het is druk op het eiland. Dit heeft alles te maken met de ceremonie die vandaag in het resort plaatsvindt. Wanneer wij komen, is de officiële hoorzitting al geweest en moeten er nog een paar officiële handelingen verricht worden voor Fraser Island weer K'gari heet. Een ceremonie die de hele dag in beslag neemt. We hebben nog net tijd om wat te lunchen en om 1345 worden we opgehaald om naar de ferry gebracht te worden. Deze zit helemaal vol, want veel mensen die aan het hoorzitting etc. hebben deelgenomen gaan nu weer naar huis. Er zijn bijna gaan zitplaatsen meer vrij, dus zitten we gezellig achter elkaar tijdens de oversteek.

Zodra we weer in River Heads zijn, gaat alles redelijk snel. Eerst worden we met een bus terug naar de hotelreceptie op het vaste land gebracht. Daar worden de koffers uit het busje gehaald en weer in een ander klein busje gezet waarmee de drop offs worden gedaan bij de diverse motels en hotels in Hervey Bay. Wij worden als laatste afgezet bij het motel. Nadat we de autosleutels hebben terug opgepikt, hoeven we alleen nog maar de spullen in de kofferbak te gooien en dan kunnen we door naar Noosa Heads. Iets voor 1600 uur zijn we op weg. Een rit van 2.5 uur.

We worden weer teruggeleid naar Bruce Highway en dan is ca. 150 km verder door naar het zuiden. Onderweg stoppen we voor een tankbeurt en rijd ik het laatste stukje naar Noosa Heads. De rit leidt ons weer door prachtig natuurschoon, afwisselend qua begroeiing maar overwegend weidelandschap. Wat opvalt is dat er in deze regio veel te koop staat - huizen en stukken land. Het laatste stukje naar Noosa Heads is wat pittig, er is geen straatverlichting en het begint toch al donker te worden. De koplampen van de tegenliggers en van de auto's die achter mij rijden zijn heel fel dus het is af en toe lastig zien hoe de weg loopt, maar eenmaal in het dorp is het weer wat gemakkelijker.

In eerste instantie staan we aan de achterkant van het hotel blijkt achteraf, Marco is even naar binnen gegaan om te vragen waar we kunnen parkeren want hier was geen ingang te vinden. Moesten we weer een klein stukje terugrijden. Vanaf deze kant staat het dan wel weer aangegeven, maar toen we het dorp inreden hebben we niks gezien van hier in voor het Mantra Hotel.

Wederom hebben we een kamerappartement, volledig voorzien van kitchenet, wasmachine, droger etc. schitterend. Helaas maar voor 1 nacht. En ook hier geen WiFi, ja tegen betaling en dat is voor een paar uur stevig aan de prijs. En net als in Darwin zijn de computers in de lobby super traag……..

Zodra de spullen op de kamer staan gaan we op zoek naar een restaurantje en dat valt nog niet mee. Niet dat er geen keuze is, maar de meeste restaurants zijn echt flink aan de prijs. Uiteindelijk komen we bij een Indiaas restaurantje terecht. En Marco heeft meteen een favoriet erbij. In eerste instantie was hij niet zo'n voorstander voor de Indiase keuken, niet dat hij nu helemaal om is maar het bakje waarin zijn hoofdgerecht werd geserveerd ging nog net niet schoon terug naar de keuken ;-). Na het eten is het nog even een toetje halen bij de ijsboer en dan terug naar de kamer.

En dan volgt hetzelfde ritueel als de vorige keren: spullen klaarleggen voor morgen, zorgen dat alles wat in het koffer moet in het koffer zit en morgen de laatste spullen pakken. 0545 loopt de wekker af dan rijden we naar de Australia Zoo waar we om 0800 uur worden verwacht voor onze Tiger Walk

De Engelse uitdrukking is: Everything happens for a reason……maar je kan ook zeggen dat het stom toeval of geluk is. Zelf hebben we vanmiddag zoiets van 'als we vanochtend niet…' is het geluk of gebeurt alles toch met een reden. Wie zal het zeggen.

Vannacht hebben we met de deur open geslapen. Geen paniek men heeft hier hele grote schuifhorren, zodat er niks naar binnen kan kruipen en/of vliegen. Daarnaast hadden we de houten schuifdeuren die als blindering dienen ook dicht. Ben vannacht een keer wakker geworden en dan is het toch wel grappig al die geluiden te horen en om de schaduw van het bos op de houten schuifdeuren te zien. 0500 wordt ik voor het eerst wakker en bedenk blij dat ik nog een uur heb. En is het 0605 uur. Dan sta ik toch maar op want om 0615 loopt sowieso de wekker af.

De spullen voor vandaag staan al klaar dus het is alleen maar douchen, aankleden en op naar het ontbijt. Daar is het al redelijk druk. En ondanks dat er veel tafels vrij zijn, ogen ze niet vrij. Op veel tafels staat nog vuil goed wat niet opgehaald is. Wat dat betreft is de bediening niet echt sterk, maar je kunt ook zeggen onderbezet. We zien 1 jongen het ontbijtbuffet bijvullen en de tafels afruimen. Het is een goed buffet, niks van de te zeggen. Mis alleen mijn favoriete brood: het rozijnenbrood. Dat is hier echt heerlijk. En Marco is ook happy want hij kan zijn eigen pannenkoeken bakken om die vervolgens te marineren in de chocoladesaus. ;-)

Voor we naar de general store lopen, gaan we eerst handdoeken ophalen bij de receptie voor onze tour door Fraser Island. We zijn niet de enigen die gekozen hebben voor de guided Beauty Spots 4WD tour. De groep is zo groot dat we met 2 bussen gaan. Wanneer we in onze bus zitten, moeten we de blowers vol opendraaien. De lucht die er uit wordt geblazen is op zich wel koeler, maar niet koel. Dat baart de chauffeur toch wel enige zorgen. Het begint ook langzaam aan warmer te worden in de bus. En dan is het nog niet eens 0815 uur, laat staan wanneer je zo de hele dag op pad gaat.

Uiteindelijk wordt een monteur opgeroepen en de bus wordt aan de kant gezet. De airco moet gerepareerd worden - duurt ca. 15 min.
De andere bus vertrekt alvast want ja die heeft geen mankementen en hoeft dus ook niet op ons te wachten.

Balen, maar goed het is veel meer vervelend om met een kapotte airco op pad te moeten gaan. Dat houd je niet echt goed vol. Uiteindelijk kan de airco niet gemaakt worden en moeten we nog 10 min wachten op vervangend vervoer.

Zodra die er is, moeten alle spullen van de kapotte bus worden overgebracht naar de nieuwe bus. En voor we kunnen instappen moeten eerst de 2 stellen instappen die een baby bij zich hebben. Die kunnen vanwege de veiligheid namelijk niet zo maar ergens gaan zitten. En dan kunnen wij instappen en gaat onze ontdekkingsreis beginnen.

Uiteindelijk vertrekken we met 30 min vertraging. Maar de chauffeur verzekert ons dat dit geen gevolgen heeft voor ons dagprogramma. We gaan gewoon alles zien en doen. Op zich is het dan wel zo, dat we achter de ander groep aanrijden en we wellicht kans hebben dat het net wat rustiger is als we op een bepaalde plek aankomen.

Fraser Island, zoals als eerder gezegd het grootste zandeiland ter wereld. Wanneer men in het midden van het eiland een gat zou boren, dan reikt de zandbodem tot 100 m diep. De begroeiing bestaat voornamelijk uit regenwoud, eucalyptus bos, mangrove bos, (moerassige) duinlandschappen. Bovendien zijn er veel meren te vinden die soms wel meer dan 300.000 jaar oud zijn. 40 van deze eilanden zijn perched lakes, de helft van alle perched lakes die er op de wereld te vinden zijn. Perched lakes zijn meren die geheel boven de grondwaterspiegel liggen vanwege een ondoorlatende laag op of onder de bodem van het meer. Deze meren bevatten alleen regenwater en zijn dus ook van de regen afhankelijk om het waterpeil in stand te houden. Europeanen hebben het eiland uiteindelijk Fraser Island genoemd. De ene zegt vanwege Elizabeth Fraser (zoals gisteren verteld) en de andere zegt vanwege Kapitein James Fraser. De officiële naam is echter K'gari - spreek je uit als Gurrie (Curry in het Engels maar dan met een G) wat Paradijs betekent. En morgen, vrijdag 24 oktober 2014 vindt er een belangrijke gebeurtenis plaats hier op het eiland. Want dan wordt de naam K'gari weer officieel aan het eiland teruggegeven. Dit is een ceremonie waarbij ook de afstammelingen van de eerste Aboriginals die hier op het eiland woonden bij aanwezig zijn. Deze Aboriginals horen bij de Butchulla stam en waren destijds van alle Aboriginals in Australië de meest gezonden en krachtigste. Dit vanwege de gunstige omstandigheden hier op het eiland, immers er is zoetwater water aanwezig (zoveel dat wil je niet weten) en eten. Fraser Island zal altijd wel de officiële naam blijven maar K'gari zul je wel steeds meer gaan zien. Net zoals Ayers Rock & Uluru, zoals de rots eigenlijk heet.

In ieder geval De eerste stop is bij Lake McKenzie, een perched lake die 200 m boven zeeniveau ligt. Het water is prachtig blauw en kraakhelder. Het meer is 1200 m lang en ca. 930 m breed. Het zand van de zandstranden bestaat uit puur wit silicum. Het zand in het water is ook zo puur dat er maar weinig dieren in leven kunnen. Lake McKenzie ligt in het Great Sandy National Park. De stop duurt 50 minuten voor we verder gaan.

Onderweg naar onze volgende stop vraagt Marco of we wellicht dingo's gaan zien, maar de kans daarop is erg klein. Normaal gezien komt men ze op deze tour maar 1 - 2 per week tegen. En deze tour gaat dagelijks. Daarbij is het zo dat bijna alle zoogdieren hier op het eiland min of meer nachtdieren zijn, wat betekent dat ze pas tegen het einde van de middag/vroeg in de avond tevoorschijn komen. Helaas voor ons, maar het zij zo.

De 2e stop is Central Station, dit heeft niks met treinen en overstapmogelijkheden te maken, maar is een vroegere houthakkers plaats geweest. De houtindustrie op Fraser Island begon rond 1863 en duurde voort tot 1991 toen het eiland genomineerd werd om op de Werelderfgoedlijst te komen.

Hier maken we een korte wandeling met de chauffeur door het subtropische regenwoud. Naast de vele meren heeft Fraser Island ook heel veel beekjes en stromingen - Creeks. Deze beekjes ontspringen vanuit een enorme ondergrondse watervoorraad, die ca. 30 x groter is dan de haven van Sydney. De watertemperatuur van deze beekjes is een constante 18º. Een van de grootste en mooiste beekjes loopt bij Central Station - Wanggoolba Creek. Deze beek stroomt van het regenwoud nabij Central Station naar de westkust van het eiland, net ten zuiden van Kingfisher Bay Resort.

In deze beek groeit oa. de reuzenvaren. We hebben hem al in Daintree gezien in het regenwoud, maar hier staat een prachtexemplaar helemaal los van alles in het water. Na deze wandeling gaan we door naar ons lunchadresje in Eurong Beach Resort. Hier krijgen we uitgebreid lunchbuffet geserveerd met warme en koude gerechten.

Er zijn trouwens geen wegen op dit eiland. De enige verharde weg die we vinden, ligt in ons resort en de rest is gewoon zand. Dus mocht je met je eigen auto hier over het eiland willen crossen, dan heb je echt een 4WD nodig want anders zit je 3 m nadat je het natuurpark inrijdt muurvast in het losse zand. En de zandpaden zijn echt heel smal, 1 auto/bus breed en zijn in twee richtingen in gebruik. Her en der zijn wel uitwijkhavens. En de begroeiing is dusdanig dat het net is of je door een haag van regenwoud rijdt. Prachtig.

Na onze lunch rijden we het strand op en rijden we een stukje van de 75 mile beach - 120 km aangesloten strand - witzandstrand. Het is er erg druk met andere auto's en vissers. We worden geadviseerd om ook een oog op de Pacifische Oceaan te houden want het is nog steeds walvisseizoen en verder kunnen we haaien zien - hier zitten oa. de grote witte haai, tijgerhaai, rifhaaien, verpleegsterhaaien - dolfijnen en roggen. Dat laatste snappen we eigenlijk niet zo goed, want die beesten springen niet uit het water of wat dan ook dus die zie je alleen wanneer je onderwater zit. Maar goed het zal wel.

Ergens op het strand stoppen we bij 2 propellervliegtuigjes. Een van de piloten komt aan boord en vertelt ons het een en ander over wat we te zien krijgen wanneer we over het eiland gaan vliegen. Verder wordt er maar op 2 plekken ter wereld een scenic flight uitgevoerd met start en landing vanaf het strand. Ergens in Schotland en hier, dus op zich een vrij unieke bezigheid en waar je normaliter minimaal AUS150 kwijt bent, betaal je hier AUS 75 pp voor 15 min wat een normale vluchttijd is voor een scenic flight. Daarnaast is het vandaag echt een super schitterende dag en kun je echt heel ver weg kijken. Wij steken dan ook als eerste onze hand op wanneer de piloot vraag wie er een vlucht wilt maken. Er kunnen maximaal 12 pers. mee en op 1 na zitten de vliegtuigjes vol. De rest gaat met de bus verder naar de volgende plek en wij vliegen naar die plek. Het is werkelijk een super ervaring. Onderweg kunnen we onze bus nog een stukje volgen. We vliegen wat over zee, helaas zien we niks zwemmen wat op een haai of walvis lijkt en daarna een stukje over het prachtig groene eiland zelf. In de verte zien we Hervey Bay liggen. Wanneer we weer richting land vliegen vanaf zee kunnen we op een gegeven moment helemaal van noord naar zuid kijken, dus van Waddy Point naar Hook Point. Echt gaaf.

Verder zien we veel zandduinen en meren. Een meer heet Butterfly Lake. Dit meer heeft de vorm van een vlinder vandaar de naam. Het bijzondere is, dat dit meer niet bereikbaar is. Je kunt het alleen vanuit de lucht zien. Daarna vliegen we over het wrak van de Mahena dat op het strand ligt weg te roesten en uiteindelijk landen we bij de Coloured Sands Pinnacles.

Het is dus een start vanaf en landing op het strand. Is er dan een strip aanwezig. Ben je gek, er wordt gewoon een stukje strand afgezet met pilonnen en een bordje van let op hier starten / landen vliegtuigen en gaan met die banaan. De auto's die er aan komen rijden, moeten maar gewoon aan de kant gaan. Wanneer wij landen, een hele softe landing moet ik zeggen, komt ons een auto tegemoet gereden zelfs. Heel grappig om te zien.

De Colourd Sands pinnacles liggen net boven Eli Creek en bestaan uit 72 verschillende kleuren ontstaan door oxidatie. Heel mooi om te zien.

Vervolgens stoppen we bij de Mahena. Dit was eens een luxe cruiseschip, in 1905 gebouwd in Schotland, dat tussen Sydney en Auckland op en neer voer. Het was een van de eerste door turbines aangedreven stoomboten en een van de snelste van haar tijd. In 1907 had dit schip zelfs het record voor de snelste oversteek naar Tasmanië - 2 dagen en 21 uur.

Na WOI was het wel gedaan met de diensten van dit schip en werd het verkocht aan Japan. In juli 1935 werd het schip op sleeptouw genomen naar Japan, maar er kwam nog een verlate cycloon langs waardoor het schip strandde op de plek waar het nu ligt. In WO II hebben ze het nog als target practice gebruikt, maar verder ligt het nu alleen nog maar weg te roesten. 3.5 etages van het schip liggen zelfs helemaal onder het zand. De verwachting is dat over 15 jaar niet meer zichtbaar is omdat het weggeroest dan wel ingegraven is.

Helaas is het super druk bij het wrak en officieel moet je op 3 m afstand van het schip blijven, maar niemand die zich daar iets van aantrekt. Zodra je een leuke foto denkt te kunnen maken, staat er wel weer iemand in beeld die per se met het schip op de foto moet of het even moet aanraken. Maar gelukkig kunnen we uiteindelijk toch nog enigszins ons hart ophalen wanneer de meeste bussen doorrijden en wij nog even tijd hebben.

En dan gaan we naar onze laatste stop, Eli Creek. Eli Creek stroomt vanuit het regenwoud direct het strand op en verwerkt 4.2 miljoen liter water per uur………dussss…. Het is de grootste zoetwaterbeek aan de oostkust van Fraser Island en erg populair om in te zwemmen of pootjebaden. En dat blijkt wel want het is er enorm druk. Er is een wandelroute langs het beekje, waar je met je luchtbedje of ander drijfmiddel over heen kunt lopen naar een eindpunt en vandaar kun je je op de stroming, die best stevig is, zo naar de zee laten drijven. Leuk voor alle leeftijden :-D

Wij lopen stroomopwaarts door het water, het water is op sommige plekken wel wat dieper, maar je kunt ervoor zorgen dat alleen je benen nat worden. Het valt dus nog wel mee met de diepte van het beekje.

En via de zogenaamde boardwalk lopen we terug naar het strand, waar we bij de bus een beker thee en koffie pakken met wat lekkers erbij. En dan is het tijd om terug te gaan naar het Kingfisher Resort. Het was een super mooie dag. Maar we krijgen nog een toetje…………wanneer je net 10 min in de bus zitten, loopt er een Dingo op het strand. Het dier blijft eigenlijk wel zijn ding doen. Is wat geïrriteerd door de 4WD die steeds rondjes rond hem/haar heen draait maar kan toch zo wel opzoek naar eten. Het is een mager ding om te zien, maar dit is de natuurlijke vorm van deze dieren. Ze zijn niet ondervoed of niks. Dan heeft het dier een vogel te pakken, maar bedenkt zich en laat hem toch weer liggen. Hij/zij heeft iets anders geroken en begint te graven. En jawel hoor er ligt iets lekkers onder het zand. De chauffeur denkt dat het goed iets van vis kan zijn, dat een visser begraven heeft. Nou dat smaakt onze dingo wel.
Tja……….en hadden we vanochtend geen pech met de airco gehad, dan waren we op tijd geweest en dus ook op tijd vanaf 75 mile beach vertrokken…………..alles heeft een reden of is het puur geluk geweest……………..wie zal het zeggen. In ieder geval heeft het zo moeten zijn.

Tegen 1645 uur zijn we weer terug bij het hotel. We gaan nog even terug naar de kamer om wat spullen weg te leggen en vervolgens lopen we naar de Jetty Hut om de zonsondergang te aanschouwen. Eerlijk is eerlijk die is de moeite waard en een mooie afsluiting van een prachtige dag. Ben je hier in de buurt, dan moet je zeker een bezoek brengen aan dit mooie eiland. En heb je niet de tijd om zelf rond te rijden op dit eiland, dan is deze tour een aanrader. Met deze tour rijd je ca. 100 km van de in totaal 2000 km aan zandpaden die hier op het eiland liggen. En je bezoekt echt een paar van de mooie high lights die dit eiland rijk is.

Na de zonsondergang gaan we een hapje eten bij het restaurantje vlak bij het strand. Gezien de lunch hoeven we niet zo veel en bestellen (weer) een salt 'n pepper squid. Heerlijk.

Terug op de hotelkamer is het spullen klaarleggen voor morgen, want dan gaan we door naar onze volgende bestemming. De op een na laatste alweer hier in Australië. We bedenken ons dat we volgende week alweer thuis zijn, dan wel op weg naar huis zijn. Deze gedachten stoppen we toch nog even weg. Morgen gaan we eerst kijken of de Bultruggen nog thuis zijn.