Uiteindelijk zijn we gisteravond via een omweg bij de Pier terecht gekomen voor ons laatste avondmaal.

Het duurde even maar dan heb je wel wat: dinner with a view on the Brisbane Bridge.

Onderwijl we van onze fettuccini met garnalen genoten begeleidt door een heerlijk flesje Australische Sauvignon Blanc veranderde de verlichting van de brug continue van kleur. Heel mooi om te zien.

Ook bij deze brug is het mogelijk om een bridge climb te doen, maar wij houden het lekker alleen bij de Sydney Bridge Climb. Het is nog steeds best warm buiten ondanks dat het al tegen 2100 uur is. De terugweg ging aanmerkelijk sneller gelukkig want na het eten kregen ik toch wel even een dip. Toch ben ik niet meteen gaan slapen, wilde voorkomen dat ik weer om 0500 uur wakker was.

En dan is het zomaar 0635 uur……..ik weet niet wat me overkomt….heb ik daadwerkelijk zomaar uit kunnen slapen?? Wauw. Marco is nog in diepe rust, althans dat lijkt want niet lang na mij wordt ook hij wakker. Onze laatste dag, jeetje…we hebben niks gepland, dus we kunnen lekker op ons gemak douchen en aankleden. En dan uiteraard de koffers goed inpakken voor de vlucht van vanavond. Van alle douches die we deze vakantie hebben gehad, is dit toch wel de beste. Badkamer wordt wel wat nat, maar het is wel een 'goei douchke'. Voor we naar het ontbijt gaan, brengen we eerst de koffers naar de auto. Eenmaal bij de auto blijken de autosleutels nog op de kamer te liggen. Toch maar even terug dan.

Het ontbijtbuffet is op zicht goed verzorgd, alleen wordt het niet zo snel aangevuld helaas. We doen lekker op ons gemak. Na het ontbijt is het nog een laatste controleronde door de kamer en dan uitchecken. De auto kunnen we in de parkeergarage laten staan tot we vanmiddag naar het vliegveld rijden. De zon is ook vandaag weer duidelijk voelbaar aanwezig. Maar daar hebben we wat op gevonden: we volgen de meest schaduwrijke route…. :-)

We bezoeken City Hall. De entree is gratis en we kunnen een gratis rondleiding volgen. Samen met nog een stel uit Brisbane gaan we met David mee. Brisbane is de enige hoofdstad die een City Hall heeft. Alle andere steden als Sydney en Melbourne hebben losse deel councils. Het gebouw werd gebouwd in 1920 en wordt beschouwd als een van de mooiste van Brisbane. Daar het ooit het hoogste gebouw van de stad was, werd er een rode waarschuwingslamp op de klokkentoren geïnstalleerd. Inmiddels zijn er veel hogere gebouwen omheen gebouwd, maar het waarschuwingslicht flitst nog dagelijks zodra het donker wordt. De eerste steen werd in 1917 al gelegd en in 1920 een tweede. Daar het gebied waar het gebouw staat vooral moeraslandschap was dat voor best wat overlast zorgde, werd de grond droog gepompt. Tijdens de bouw is slechts 1 persoon overleden. Hij verdronk in de bouwput toen hij een inspectie uitvoerde. In 1930 werd het gebouw geopend en in gebruik genomen.

City Hall heeft een groot auditorium, geïnspireerd op het Pantheon in Rome, waar een orgel aanwezig is met 4600 orgelpijpen. Slechts een klein deel daarvan is echt zichtbaar. Het orgel stamt uit 1929 en is tijdens de grote renovatie ook gerenoveerd. Het duurde 1 maand om alle tonen opgenomen te krijgen en vervolgens heeft het nog 1 jaar geduurd om het orgel weer volledig gestemd te krijgen. In eerste instantie waren de orgelpijpen grijs geverfd. Deze verf was nog over van de Sydney bridge, maar inmiddels hebben ze een mooi goudkleurig kleurtje. Het dak van de koepel is tijdens de renovatie voorzien van 8900 LED-lampjes die verschillende kleuren en patronen laten zien. Of je kunt de lampjes gewoon uitzetten, dan heb je een mooi crèmekleurig plafond. Saillant detail: je kunt het auditorium huren. Een tijd terug heeft een bruidspaar hier hun huwelijksreceptie gehouden voor 400 nearest & dearest. De kosten waren AUS 56000. Kost wat, maar dan heb je wel wat ;-)

Omdat het gebouw op moerasgrond gebouwd is, is de fundering in de loop der jaren ernstig aangetast. Dusdanig dat er niet meer voor veiligheid ingestaan kon worden. Men wilde het gebouw afbreken, maar nadat de inwoners van Brisbane daar tegen in opstand waren gekomen, heeft men het gebouw volledig gerenoveerd en in zijn oude glorie hersteld. De renovatie heeft geduurd van 2009-2013. Het grappige is dat toen men het gebouw ging bouwen, een budget had van ca. 250.000 pond. Echter, toen men uiteindelijk klaar was, bleek de totale bouw ca. 1 mln pond gekost te hebben, waardoor men geen geld meer had om de Godin van de Vrede op de top van de klokkentoren aan te brengen. Het duurste gebouw tot dan toe en er werd ook vaak aan gerefereerd als the 1 million pound building. De renovatie van 2009-2013 heeft echter 215 mln AUS gekost. Je kunt dus gerust stellen dat dit een duur gebouwtje is.

Na dit toch wel interessante bezoek, gaan we verder. We lopen naar het ANZAC Memorial, helaas staat de Shrine of Remembrance in de stijgers. Het plein op zich is ook hele mooi om te zien, dus op zich zijn we er niet voor niets naar toe gelopen. Vlakbij ligt de Cathedral of St Stephens gebouwd tussen 1864-1922. Helaas kunnen we deze niet bezoeken want de dienst begint net. Geen punt, wij gaan gewoon op zoek naar een lunchadresje want het begint tijd te worden. Uiteindelijk komen we bij de Pier uit waar we gisteravond ook hebben gegeten. Er is nu een gezellige braderieachtige markt opgesteld. Er blijkt een Coffee Club te zijn. Aangezien we in Townsville een goede ervaring hadden met de Coffee Club, besluiten we om hier maar op het terras neer te strijken. De zalmsandwiches gaan er wel in. Heerlijk.

Na de lunchbreak lopen we nog langs het House of Parliament. Helaas kunnen we dit niet bezoeken want het is zondag. En via het House of Documents gelegen op de campus van de technische universiteit van Brisbane lopen we weer terug naar het centrum. Het is nog steeds heerlijk warm - 31 - 33º is het toch wel. Bij de Starbucks houden we een pauzesessie onder het genot van een frappuccino. Heerlijk. En dan is het onderhand tijd om de auto op te halen en naar het vliegveld te rijden. We hebben ruim de tijd. Gelukkig maar want de TomTom is niet helemaal op dreef deze middag. We rijden bijna de huurauto in elkaar omdat we en zijn afgeleid door een TomTom die enigszins de weg kwijt is, wij aan het zoeken zijn van waar dan wel naar toe en de verkeerssituatie was net even anders dan we tot dan toe gewend zijn geweest. Een gevaarlijke combinatie die gelukkig goed gaat.

Uiteindelijk vinden we de snelweg en gaan we richting het vliegveld. Het lijkt erop dat we naar een tolweg rijden, maar we hebben gelukkig nooit een tolpoortje gezien. Wel borden in de trant van als je geen pas hebt, dan kun je binnen 3 dagen betalen. Nadat we de auto hebben afgetankt, benzineprijs viel heel erg mee voor een benzinestation dat praktisch op het vliegveld ligt, en de huurauto hebben ingeleverd moeten we nog even wachten tot we kunnen inchecken. Hebben we online al gedaan, maar onze bagage moet afgegeven worden. Vervolgens willen we door de security. Maar dat bleek toch niet zo gemakkelijk. Marco moest de airporter laten wegen. Die woog 14 kg. Helaas kan zo niet mee het vliegtuig in. Ja maar luister we zijn zo ook het land ingekomen en we hebben zoveel binnenlandse vluchten gehad, nergens een probleem….niks mee te maken. De regels schrijven voor maximaal 7 kg mee aan boord en deze tas woog de helft meer, ga maar terug naar boven. Wanneer een manager van Emirates zegt dat het mag dan is het OK, maar de tas mag zo niet door naar security. Dus wij weer naar boven.

Blijkt dat op Brisbane Airport een strikte restrictie wordt gesteld aan het gewicht van je handbagage. En het leek er even op dat wij voor overbagage moesten gaan betalen. Maar nu komt het:

je mag je laptop en bijbehoren gewoon meenemen, dus dat moest uit de tas worden gehaald en in een apart tasje van Emirates worden gedaan. Ook de fototas moest leeggehaald worden. Die woog 8 kg, nadat mijn camera eruit was gehaald 6 kg. Dat kon nog wel. Uiteindelijk hebben we Marco zijn camera er ook uitgehaald, dus toen hadden we nog 5 kg fototas. De airporter was geslonken naar 9 kg. De grondstewardes die ons hielp heeft, wellicht na overleg, onze boarding passen gestempeld en we konden alles meenemen.

De meneer beneden moest de airporter ook nog es wegen, toen bleek de tas nog 8 kg te wegen en ja hoor geen probleem. Hij keek er nog amper naar. De stempel op de boarding pass, volledig niet interessant. Alles is door de scan gehaald en akkoord bevonden. Na de scan hebben de tassen weer ingepakt zoals het was en geen hond die meer naar omkijkt. Een sterk staaltje bureaucratie als je het ons vraagt.

Zodra je de douane passeert kom je meteen terecht een winkel waar je drank, parfum, cosmetica etc. kunt kopen. Hebben ze wel handig gedaan, je moet echt zoeken om in de uiteindelijke terminal te komen. Hier pakken we nog wat de eten - ieder 2 sushirollen - en dan is het wachten tot we kunnen gaan boarden. Dan zit Australië erop……

Een prachtig land met veel afwisseling. Vriendelijke en hulpvaardige mensen. En wat is het groot en weids. Na 3 huurauto's hebben we de totale afrekening bekeken:

we hebben op de kop af 6300 km gereden.

Dat is dan alleen de rondreis binnen Australië. De vluchten hebben we nog niet meegeteld, maar wat ik zo nog weet is dat de vlucht Dubai - Sydney 12000 km bedroeg. In ieder geval hebben we weer heel wat KM in de benen. Want de KM die we gelopen hebben, tellen we niet mee.