En dan is het toch zover gekomen. De laatste dag van de vakantie is aangebroken. En vroeg ook. Helaas heb ik niet echt super geslapen, maar echt moe voel ik mij nou ook weer niet.

0615 loopt de wekker af en na een snelle afwerking van het ochtendritueel, gaan we ontbijten. Op dit vroege tijdstip is het nog lekker rustig. Heerlijk.
Terug op de kamer hebben we een oproep gemist. Het blijkt de organisatie te zijn waarmee we vandaag, beter gezegd deze ochtend, op pad gaan. Pick up time is 0730 uur ipv 0800 uur. En dat bericht krijgen we eigenlijk pas om 0730 uur.

Veel hoeven we niet meer te doen en nadat we onze spullen hebben gepakt, gaan we naar beneden. De chauffeur staat al klaar. Alleen wist hij niet wie hij kwam ophalen, dus hij moet even de namen verifiëren. Alles blijkt te kloppen, dus we kunnen zonder problemen op pad. De temperatuur is al aardig aan het bijbenen op deze vroege ochtend. Dat beloofd wat zo meteen in de woestijn.

We halen nog iemand op bij een van de metrostations hier in de buurt. Gezien de verkeerssituatie hier in Dubai, is het beter om even wat kilometers om te rijden dan om de gerichte route te pakken. Geheid dat je stil komt te staan. En waar we maandag nog min of meer door een bouwput de kruising moesten oversteken, is men nu zo goed als klaar en komt de tram voorbij gereden die met zijn proefrit bezig is. Deze tram is alleen bedoeld voor deze wijk en gaat dus niet heel Dubai door.

De tweede pick up blijkt een mevrouw uit India te zijn die hier op bezoek is bij een vriendin en vandaag gezellig met ons op pad gaat. We zetten koers richting de residential area. De woonwijk waar eigenlijk de expats etc. wonen. En dan denk je dat er in de stad zelf veel wordt gebouwd, maar hier in de residential area's kunnen ze er anders ook wel wat van. Sommige stukken zijn al klaar uiteraard en dat ziet er ook mooi uit, maar daarnaast ligt meteen een bouwput. Dat is ook wel het grappige van de Burj Al Arab. Dan betaal je een godsvermogen om in de hotel te kunnen overnachten. Gisteren hebben we voor de gein es gekeken en de goedkoopste kamer ging voor € 2100 over de toonbank. Dan heb ik het over een kamerprijs per nacht……….en wanneer je de verkeerssituatie bekijkt om de toegangsbrug van de Al Arab te bekijken…zo'n enorme chaos door werkzaamheden want er ligt gewoon een bouwput. Nou weet ik niet of je ook op die bouwput uitkijkt, want het lijkt erop dat alle kamers zeezicht hebben. Mag ook wel voor dat geld denk ik zo :-)

De derde pick up zijn 2 heren die hier wonen volgens mij. En als zij zijn ingestapt gaan we richting de woestijn. We rijden de stad uit en gaan uiteindelijk links af richting Al Awir. We passeren het optrekje van de Minster van Financiën. Die verdient duidelijk iets meer dan de Balkende norm gezien de afmeting van zijn grondstuk. Niet te geloven hoe groot dat is. Uiteraard met politiebewaking voor bij de ingang. Verder passeren we nog een aantal andere grote grondstukken die van een of andere rijke familie blijkt te zijn die hier woont. Ze hebben ook hun eigen nummerplaten op de auto, de cijfercombinatie op de nummerplaat van hun auto is wat korter dan op de gewone nummerplaten. Het pleps zal maar zeggen :-D. Bij een benzinestation houden we een korte sanitaire pauze. Eerlijk is eerlijk, het toilet was super schoon en netje. Niks van te zeggen. En na deze stop gaat het dan de woestijn in. Van de weg rijden we hup zo de woestijn in, het asfalt van de afslag gaat naadloos over in woestijnzand heel grappig om te zien. En onze chauffeur begint meteen met de dune bashing. Dune Bashing is niet meer dan met een 4WD over de zandduinen in de woestijn crossen. Op zich best wel grappig.

Na een kleine 10 min stoppen we bij een meneer met 4 dromedarissen. Ik wil de hele tijd kameel zeggen, maar het Engelse woord voor dromedaris is camel…dus de verwarring is op zich heel verklaarbaar. We stappen dus op de dromedaris en we zijn al voorbereid op wat er gaat komen, gezien onze ervaring jaren geleden. Zodra dat beest opstaat is het net of je eerst vooraf en dan achteraf van de rug wordt afgegooid en voor je het weet staat het dier op zijn, of zoals in ons geval haar, poten. En dan begint onze rit op de dromedaris. Ik ben blij dat ik mij nog heb ingesmeerd voor wij vanmorgen vertrokken, weet alleen niet of het nog helpt. De fik gaat er goed in. De dromedarissen zijn allemaal aan elkaar gebonden, dus we sjokken eigenlijk in een dromedarissentrein zo door de woestijn. Af en toe gaat het wat steiler naar beneden en willen de beesten achter ons, ons inhalen. Of ze doen het expres, want zo nu en dan aaien wij het dier achter ons over zijn bol. Het waait zo nu en dan. Dat voelt heerlijk, maar stiekem brandt die gele bol daar aan de hemel gewoon door. Het is op een gegeven moment zelfs 39º en dan is het pas tegen 1000 - 1030 uur..

En terwijl de man van de dromedarissen op zijn gemak doorloopt en zijn lied fluit, zingen wij steeds Als de zon schijnt….En het regent, en het regent Zonnestralen……je kunt je maar ergens mee bezig houden zo boven op zo'n dromedaris ;-)

Overal zien we sporen in het zand van andere dieren en naast de vogels die we zien vliegen, zien ook 2 hagedissen lopen. Die beesten lopen eigenlijk niet, maar rennen. Dat snap want dat zand is natuurlijk goed warm en dat doet zeer aan die kleine pootjes. Een hagedis is nog heel klein, maar de andere die we toevallig op de rand van een zandduin zien liggen is al wat groter.

De meneer houd een stop en vraagt of we foto's willen. Ja natuurlijk, doe maar. Wel wij met zijn tweetjes alleen. Geen probleem. En zodra onze gids de camera heeft, lijkt hij wel een Arabisch paparazzi….klikklikklikklikklikklikklikklik…andere positie….klikklikklikklikklikklik…andere positie…klikklikklikklikklikklikklik….hij heeft er echt zin in….doe fff rustig straks is mijn geheugenkaartje vol ;-). En zo komt het dat wij op kop komen te zitten en door de andere 3 dromedarissen worden achtervolgt. En terwijl we zo aan het sjokken zijn, gaat achter ons een telefoon. Een van 'onze' mannen wordt gebeld. Hilariteit ten top, zeker wanneer je hoort: you caught me on a bad time, I am on a camel…heerlijk. De man van de dromedarissen hoort het allemaal onverstoorbaar aan, vraagt af en toe of er problems zijn dan wel roept hij hold tight wanneer het heuveltje wat pittiger wordt. Na een kleine 45 min door de woestijn te hebben gesjokt, gaan we weer de airco in van onze 4WD en gaat we verder met het dune bashing.

Niet zo lang, want de volgende stop zijn de quads. Ieder krijgt zijn eigen quad en dan gaan we de volgende Arabier achterna. Fantastisch om met zo'n quad door de woestijn te scheuren. Na een kleine 10 min gaat het fout…een van de mannen uit onze groep maakt een stuurfout en slaat over de kop. We zien alleen nog zijn been onder de quad liggen. Zijn maat en de Arabier zijn er snel bij en halen hem onder de quad uit en zetten de quad weer op zijn wielen. Het duurt even maar dan is de quad weer aan de praat. De man in kwestie spoelt een paar keer zijn gezicht af en geeft aan dat hij OK is gelukkig. En dan gaat het quad scheuren verder. Af en toe wordt het toch wel erg warm aan mijn benen, want de zon staat flink zijn best te doen en de motor er blijft van al de gecross ook niet echt koel onder. Nog even een korte stop voor een pleister want meneer heeft zijn neus toch wel opengehaald en door. Niet lang daarna stoppen we in de woestijn en laten de quads staan voor de volgende, die er al snel aangereden komt.

En wij? Wij gaan snowboarden, maar dan anders. Het is wel een snowboard dat we gebruiken, maar ipv sneeuw gebruiken we een zandduin. Het is op zich wel grappig, maar echt snel gaat het niet. En als je beneden bent, is er echt geen lift die je naar boven brengt. Je moet met het bord weer naar boven lopen. Gelukkig is de heuvel niet echt hoog, maar toch best wel een hellinkje en je hebt al heel wat zand verplaatst voor je weer boven bent. Het was wel grappig om te doen, maar wij gaan geen 2e keer meer naar beneden. Het quadrijden was eigenlijk leuker.

In de auto merken we eigenlijk pas hoe erg we onder het zand zitten. Echt niet normaal en het blijft ook zo lekker aan je lijf plakken. Denk je het even af te vegen, maar dat vergeet maar. We laten de woestijn achter ons en rijden een stuk over de snelweg richting Oman. Na 20 min gaat het rechts af de woestijn in en dit is echt een woestijn zoals je je die ook altijd voorstelt. Mooi lichtbruin/goudgelig zand en bijna nul begroeiing. We passeren een olieboortoren. Die staat daar zomaar in eens midden in het niets. Even verderop stopt de chauffeur weer en laat wat lucht uit zijn banden. En dan gaat het beginnen. Heuvel op, heuvel af. Af en toe helt de auto goed over naar links dan wel rechts en je voelt hem af en toe wegglijden, maar dat hoort er allemaal bij. Je wordt er wel goed van door elkaar geschud.

Uiteindelijk komen we weer bij een snelweg uit en is de pret over. Het loopt ook al tegen 1200 uur en we zouden rond 1300-1330 weer terug zijn in Dubai. Bij een tankstation stoppen we nog een keer. De auto wordt volgegooid zodat we halverwege niet hoeven te duwen en er gaat weer lucht in de banden. Eventueel kunnen we naar het toilet, maar het zou zo maar kunnen zijn dat die niet zo erg schoon is. Ik pas voor deze keer, zo nodig hoeft het nu ook allemaal niet. In het winkeltje maken we onze laatste Dirhams op, zijn we daar ook vanaf.
Wat ons opvalt is dat ze hier ook rond de 1,70 voor 1 liter benzine betalen. Echter, de valuta is in Dirhams en niet Euro. Even door 5 delen voor het gemak……. :-)

Uiteindelijk zijn we rond 1315 weer terug bij ons hotel. Het is dringend tijd voor een lunch en wij laten ons afzetten bij een van de restaurantjes hier op wat the Walk wordt genoemd. Er zit vlak bij ons hotel een Sushi zaakje en dat is nu wel lekker. Marco gaat aan de rol en ik pak een heerlijke salade met zalm en tonijn. Inmiddels heb ik ook weer de lemon/mint juice ontdekt. Heerlijk Heb ik mij vorig jaar in Jordanië helemaal ongans aan gedronken. Na 4 1/2 week praktisch alleen maar water en thee te hebben gedronken is dit ook wel erg lekker moet ik zeggen.

Na de lunch gaan we lekker lui liggen wezen bij het zwembad. We kunnen nog net 2 bedjes vinden die vrij zijn, want er waren meer mensen op het idee gekomen om bij het zwembad te gaan liggen.

En dan is het straks weer koffer inpakken, kleren klaar leggen en de rest weer inpakken. Hopelijk past het nog allemaal ;-), maar dat komt wel goed.

Gisteravond zijn we bij the Cheesecake Factory terecht gekomen, mensen die regelmatig in de VS komen of daar zijn geweest zullen het vast wel kennen. Hier kun je best goed eten en als dessert hebben ze cheesecake….uiteraard.
Maar dat dessert slaan we over, de steak (voor mij met rijst en spinazie ipv friet) heeft heerlijk gesmaakt. En voor vanavond zou het zo maar kunnen zijn dat we hier weer naar toe gaan, want het ligt wel heel gemakkelijk zo recht tegen over het hotel.

Aangezien we morgen allejezus vroeg op moeten, ja alweer……….., willen we ook niet al te ver weggelegen iets gaan eten. Om 0415 loopt de wekker af, want om 0520 worden we opgehaald om onze vlucht terug naar Amsterdam.