Allebei hebben we een goede nachtrust gehad en wederom redelijk vroeg wakker. Ik begon zo tegen 0600 uur in het land der levenden te komen en Marco lag al te lezen cq het internet af te struinen op de tablet.
Terwijl ik met mijn ding bezig was op deze vroege ochtend, heeft Marco de eerst lading al naar de auto gebracht. Hoef ik straks alleen nog maar mijn koffer dicht te doen en kunnen we gaan eten.

Om 0700 uur zitten we aan de ontbijttafel. Het ontbijt verschilt niet veel met dat van gisteren toen nog niet alles beschikbaar was. Wat was anders? Er was nu naast de 3 fruitsappen ook tomatensap en naast de gewone melk was er ook nog iets van low fat en soja melk beschikbaar. Terwijl we van onze geroosterde boterham met rozijnen en kaas/salami genieten hebben we een prachtig uitzicht over de Koraal Zee. Even is er hilariteit wanneer een meeuw zijn kans schoon ziet en een aanval doet op de tafel naast ons waar een gast zijn bordje niet helemaal heeft leeg gegeten. Een teken voor de serveerster om eea meteen af te ruimen.

De openstaande rekening van welgeteld AUS 3 heeft Marco al betaald toen hij al wat spullen in de auto ging leggen, dus na de laatste check in de kamer is het alleen nog maar sleutel in leveren en gaan. En zo komt het dat we om ca. 0745 uur in de auto richting Hervey Bay zitten. Een rit van 875 km. We gaan rechtsaf Stewart Road op en laten Airlie Beach langzaam aan achter ons. Een leuk plaatsje dat zeker de moeite van het bezoeken waard is. Aan het einde van de weg draaien we linksaf Bruce Highway op en die zullen we de komende 850 km ook niet meer verlaten anders dan voor een pitstop.

De A1 - Bruce Highway is een belangrijke verbindingsroute van Noord naar Zuid of omgekeerd zoals je wilt. Het landschap is afwisselend en de uitzichten fantastisch. De runderen lopen hier van tijd tot tijd gewoon tussen de bomen te grazen. Het is echt geen wonder waarom het vlees een goede kwaliteit heeft, want de afmetingen van de weidegronden zijn enorm groot. Vlakbij Airlie Beach heb je nog wat suikerrietplantages en fruitplantages, maar dan is het landschap bosrijk afgewisseld met weidegronden. Ook hier ligt met tijd en wijle heel veel roadkill langs de kant van de weg. Op een stukje van nog geen 50 m reed ik 4 dode kangoeroes/walibis voorbij in verschillende staat van ontbinding. Geen prettig gezicht. Zelf had Marco ook nog bijna tot 2x toe een roadkill…. er liep tot 2x toe een hond los in de berm vlak langs de kant van de weg. Gelukkig werd beide keren besloten het pad maar niet via de weg te vervolgen.

Het weer is goed, veel bewolking, maar als de zon erdoor komt dan is het ook wel branden wat branden kan. Voor er weer een wolk voor drijft ;-). Het is soms lekker rustig op de weg, dan rijden we weer even 'alleen' maar over het algemeen is het toch wel een drukke route. Er wordt flink aan de weggewerkt want we komen tot en met Hervey Bay best wel wat wegwerkzaamheden tegen. Wat op zich ook wel opvallend is, is het aantal waarschuwingen langs de kant van de weg in verband met veiligheid en voorkoming van ongelukken. De borden staan om de zoveel meter: Rest or RIP is wel een pakkende, drive to arrive, of een bord met de afbeelding van een politieagent met de tekst: don't meet us by accident. Om maar wat voorbeelden de noemen.

Nadat het onderhand weer tijd is dat Marco het stuur weer overneemt, stoppen we bij een benzinestation om de auto vol te gooien en rijden dan naar de naastgelegen food court. Hier liggen diverse eettentjes in het kader van snel eten en door. Alleen bij McDonalds is er een toilet, dus dan daar ook maar meteen iets te eten gepakt. Niet echt super maar goed voor een keer.

Halverwege de route ligt Rockhampton, hier hadden we een overnachting kunnen hebben. Maar we zijn blij dat we dat niet gedaan hebben. Wat we zien van de hotelletjes en motelletjes met de mogelijkheden erom heen, is het niet veel. Kan me voorstellen dat je zegt ik wil niet dat grote stuk in een keer rijden, maar om dan in Rockhampton te overnachten…..niet echt een aanrader.

Vanaf Rockhampton krijgen we gezelschap van de politie. Net als in Nederland houdt iedereen zich in eens heel goed aan de snelheid en regels. De politieauto blijft toch wel een heel stuk voor ons rijden, maar dan moet hij toch links af en wij rechtdoor. Niet dat het voor ons wat uitmaakt, want wij houden ons over het algemeen heel goed aan de snelheid. Bij een van de wegwerkzaamheden waar we moeten stoppen, krijgen we een motoragent voor ons. Verder komen wij 2 automobilisten die in het gezelschap van een politieauto langs de kant van de weg stil staan. Is meestal ook niet zo'n goed teken. Marco heeft onderweg nog een snelheidscontrole gezien. Dus ja de sterke arm van de overheid was alom vertegenwoordigd vandaag.

Wanneer we nog 1.5 uur te gaan hebben, neem ik het stuur voor de laatste keer over. Tijdens het rijden krijg ik steeds meer last van mijn linker lens wat niet helemaal super is tijdens het rijden, maar goed we redden het wel. Her en der hadden we alweer de gevolgen van de bush fires gezien in het landschap, maar dan passeren we toch een redelijk groot stuk dat nog flink narookt en waar hier en daar nog echt struiken dan wel boomstronken echt vlammetjes hebben. We zien de zwaailichten al door de bomen en als we dichterbij komen zien we sowieso 3 brandweerwagens staan. Aan de overkant van de weg staat een koffie/thee/fris/eten voorziening voor de brandweerlieden en iets verder door nog een controlewagen met een brandweerman. Het rookt echt voor een goede. Gelukkig kunnen we wel gewoon doorrijden.

Wanneer we dichter in de buurt van Hervey Bay komen, krijgen we wat regenbuitjes op ons dak. Op zich geen probleem, maar het is al tegen het einde van de middag en dan is het ook nog es donker van de regenbui. Niet echt bevorderlijk voor het zicht. Op de buitenwegen rondom het dorp is geen straatverlichting, dus het is goed opletten waar je rijdt en hopen dat er niks voor je auto springt.

1815 uur zijn we in het motel. Super eenvoudig, maar de kamer is best ruim en schoon. Voor 1 nacht wanneer je op doorreis bent een prima plek om te vertoeven. Vraag alleen niet naar de WiFi……

Nadat we de koffers op de kamer hebben gezet, trekken we een lange broek uit het koffer en gaan we eerst eten. De receptioniste heeft ons uitgelegd waar we moeten zijn. Op de weg langs de kust liggen diverse restaurantjes daar zit vast wel iets tussen.

We komen terecht bij de Chinees. Een leuk klein restaurantje met goede bediening en heerlijk eten.

Een toetje hoeven we niet want het hoofdgerecht was ruim voldoende.

Er is een wegomleiding terug naar het hotel, dat hadden we op de heenweg al gezien. Maar we hebben de tomtom niet nodig om de weg terug te vinden. In no time hebben we Main Street en het motel weer gevonden. Dan is het lekker douchen en naar bed.. Morgen worden we om 0710 uur opgehaald voor onze transfer naar Fraser Island. De auto mogen we hier laten staan tot we vrijdag we weer terugkomen.