En dan heb je een dag zo maar niks te doen…….dat wil zeggen we kunnen wel wat gaan doen, maar eerst maar es bedenken wat. Van het duikcentrum hebben we nog netjes een mail ontvangen dat de weersvoorspelling uitermate slecht waren en dat het gewoon te gevaarlijk was om uit te varen en te gaan duiken. Dan is het ook goed dat het geannuleerd is. Veiligheid staat voorop.

Gisteravond hadden we hier al in een boekje gekeken, maar Townsville is nou niet echt een stralend middelpunt van toeristische attracties of leuke dingen in de buurt. Dus wat dat betreft weinig keuze. We zouden naar Reef HQ kunnen gaan, maar daar vul je ook niet echt een dag mee, vandaar dat we hebben gekozen voor een bezoek Magnetic Island. Daar heb je diverse strandjes en wat wandelroutes, dus wie weet.

Uiteraard hebben we eerst een poging tot uitslapen gedaan en dat is redelijk gelukt. 0630 uur waren we toch wel wakker na op zich een goede nachtrust. Tot zover het uitslapen………..dusssss…….

Na het ontbijt gaan we richting de ferry. Hier kunnen we de auto 24 uur parkeren, dat is mooi want vanavond willen we hier in het stadje wat gaan eten en het is zaterdag dus wellicht dat het druk is met parkeren. Dat stukje naar de restaurantjes lopen we wel.

Om 0930 uur zitten we op de boot naar het eiland. Op het oog lijkt de zee best rustig, hadden we dan toch kunnen gaan duiken, maar hoe meer we bij het open water komen hoe meer deining de boot heeft. Ook zien we veel witte schuimkoppen op het water. Het waait ook best wel. En als je dan 85 km uit kust zit, dan heb je helemaal geen beschutting en ga je helemaal op en neer op die boot.

Nadat we op het eiland zijn aangekomen, kopen we een dagkaart voor de bus en gaan we naar The Forts. Dit is een van de meest populaire wandelroutes van het eiland, gelegen in het Magnetic National Park,die naar overblijfselen leidt van 2 forten uit WOII waar je een super uitzicht hebt. De route is in totaal 4 km lang (op & neer). In eerste instantie is het pad, dat eigenlijk alleen maar stijgt, verhard, maar na de grote watertank is de weg onverhard en hobbelig. De begroeiing is op zich best afwisselend en er worden regelmatig koala's gespot in de bomen langs de route. We zijn een minuut of 10 onderweg wanneer we een groepje mensen stil zien staan op het pad. Er is hier geen uitzichtpunt, dus dat kan op zich maar 1 ding betekenen. En jawel hoor, daar zit een koala lekker op zijn gemak in de boom te slapen. Af en toe kijkt hij om zo van jullie storen mij enorm in mijn 'naochtenslaap'. Ik had niet verwacht er zo snel al een te zien laat staan zo dicht langs het pad. Want de boom staat echt direct langs het pad.

We vervolgen het pad en hebben her en der een heel mooi uitzicht over het water en een verscholen baaitje. Dan vliegt er plotseling iets op Marco of landt op Marco is beter gezegd. Dit blijkt een soort wandelende tak te zijn. Het lijkt er in eerste instantie op dat hij wel bij Marco wilt blijven, want naar welke kant Marco ook opstapt, het beestje volgt hem precies. Na een minuut of wat is hij het blijkbaar beu en loopt dan toch maar de begroeiing in.

Bij het fort is het trapklimmen dan wel is er een trapachtig pad aangelegd om bij het fort te komen. We horen van tijd tot tijd vogels fluiten/roepen, maar zien er eigenlijk bijna geen. Gelukkig is het niet warm, zo'n 35-40º en dan is het nog een 1130 uur geweest. Bij het fort is het even genieten, daar waait het lekker door en voel je de zon niet zo branden. En als je binnen staat heb je ook nog es lekker de koele schaduw. Aan de achterkant van het fort kun je ook naar beneden, wat we dan ook doen om niet dezelfde weg weer terug te hoeven lopen. Dit pad is iets krapper dan het pad heen en wat ruiger. Goed kijken waar je je voeten neerzet. En dan moet je intussen ook nog koala's spotten, als het even kan. Want na nr 1 wil je natuurlijk nu ook nr 2 zien. Nadat ik snel even rond heb gekeken op een punt waar het toch wel belangrijk is dat je kijkt waar je je voeten neerzet, loop ik door. Na 2 passen wordt ik door Marco teruggeroepen en vriendelijk verzocht even naar rechts te kijken. Ben ik toch zo maar koala nr 2 voorbij gelopen. En dan zit hij op zich nog wel zo dichtbij.

Deze heeft totaal geen zin om ook maar zijn snoet te laten zien, dus wij klimmen op een steen tegen over de boom waar hij in zit om het beestje toch even goed te kunnen bekijken. Heerlijk die luie blik in zijn ogen en ook hier weer, moet dat nou echt…moet je mij nou echt storen voor een paar foto's….Terwijl we staan te kijken komen er nog andere mensen aan gelopen. Een van hen is een Nederlandse jongen die wij ook al bij de 1e koala hadden gezien. Die vertelde ons dat er verderop 2 koala's in een boom zaten. Die hebben wij dus op de heenweg gemist. Misschien dat we ze dan op de terugweg zien. Want nu is het natuurlijk de uitdaging om nr. 3 te zien en wellicht meer. We vervolgen het pad en uiteindelijk komen we na een korte afdaling weer op het hoofdpad uit. Af en toe is de windvlaag heerlijk verkoelend. Maar goed dat we ons hebben ingesmeerd. We stappen lekker door ondertussen de bomen aan de rechterkant van ons in de gaten houdend. Verderop staat iemand stil bij een boom. De groep die voor ons loopt, loopt door, maar die ene persoon blijft stil staan. Zou er daar ook nog een zitten……….jawel hoor….hoog in de boom zit nummer 3 en nummer 4…wellicht moeder en kind want een van de 2 is duidelijk een jonkie. De grote van de 2 gaat erop een gegeven moment echt helemaal relaxt bij hangen. Fijn dat jullie daar beneden foto's staan te maken, maar ik maak het mij toch maar even gemakkelijk op mijn takken hier. Echt fantastisch om te zien.

4 koala's in het wild, echt super om mee te zien en mee te maken. Dat verzacht toch wel de teleurstelling om vandaag niet op de Yongala te kunnen duiken. Yongala, welke Yongala….

Helaas hebben we de 1e koala niet meer gezien op de terugweg, maar dat mag de pret niet drukken. Bij het begin-/eindpunt pakken we de bus naar Horseshoe Bay. We moeten even wachten maar dat is niet erg, we kunnen lekker in de schaduw zitten en wat rond kijken. Bij Horseshoe Bay gaan we eerst op zoek naar een lunchadresje. Er zijn wel wat restaurantjes, maar niet super veel. Bij een van de tentjes hebben ze best veel keuzen op de kaart, dus daar strijken we maar op het terras neer. De salade met gegrilde scampi en gebakken vis met frietjes voor Marco smaakt echt super. Na de lunch lopen we nog even over het strand. Echt veel is er hier niet te doen behalve wat rondcrossen op een waterscooter dan wel op een band achter een speedboot hangen of andere soortgelijke dingen. Beetje zwemmen kan ook nog, maar je moet hier op letten voor de box jelliefish - ook wel het Portugese Oorlogsschip benoemd - deze kwal heeft hele lange tentakels die giftig zijn en als je geprikt wordt kan dit heel vervelend zijn zelfs levensgevaarlijk. Gelukkig is het niet echt het seizoen voor deze beesten op dit moment, maar toch. Aangezien het niet lang meer duurt voor de bus komt, besluiten we om naar Arcadia te gaan. Dit was volgens de receptioniste heel erg leuk. Helaas hebben wij die heel erg leuke plekjes niet gezien. Op een stukje strand was helemaal niks te doen vanwege het eb. In Alma Bay was meer leven in de brouwerij. Hier doen we dan toch maar even onze kleren uit - we hebben onze badkleding al aan - en gaan het water in. Dat wil zeggen Marco gaat echt het water in en ik houd het bij pootje baden. Inmiddels is het 40º in de zon. Niet verkeerd. Het waait flink en Marco merkt ook dat er best wat stroming in het water is.

Nadat Marco is opgedroogd, lopen we naar de Italiaan die we hebben gezien voor een gellato. Ik pak een mini-hoorntje en Marco een grote beker. Nou dat mini-hoorntje is echt een aanfluiting. Een kinderijsje is nog wel groter….het had beter miniatuurijsje kunnen eten. 2x likken en hap slip weg. Maar het ijsje was qua smaak heel goed, daar was niks van te zeggen. We lopen nog wat rond om de tijd te doden, de bus komt pas om 1610 uur en het is 1540 uur. Bij een van de motelletjes is WiFi beschikbaar. En voor je hiervoor betaald, kun je dit 5 minuten uitproberen. Kun je kijken of het iets is ja of nee. Want voor hetzelfde geld bevalt het niet en dan heb je er toch voor betaald…zou erg vervelend zijn.

De bus terug naar de ferry is erg druk, niet zo gek want het loopt tegen het einde van de middag en de mensen willen terug. De ferry vertrekt redelijk op tijd en tegen 1645 uur zijn we weer terug in Townsville. We gooien de spullen in de auto en lopen door naar Strand om daar wat te gaan eten. De restaurantjes blijken toch wel wat verder weg te liggen dan we dachten, dus gaan we terug naar de auto en rijden naar Strand. Met de drukte valt het heel erg mee voor een zaterdag en we kunnen dichtbij parkeren. Bij een Griekse eettentje pakken we ieder een bief- en kipsouvlakie die we ons goed laten smaken. En tegen een uurtje of 6 zijn we weer in het hotel.

Uiteindelijk hebben we de dag nog goed weten te besteden. Magnetic Island was leuk, maar niet super spectaculair. Er is wel veel aanbod van watersporten en er zijn wat wandelroutes, dus je hoeft je niet te vervelen. Maar voor ons was het een leuk alternatief op ons eigenlijke plan.

Nu is het alleen nog spullen klaar leggen voor morgen en koffers inpakken. Dan gaan we door naar Airlie Beach. Hopelijk kan het zeilen op de catamaran bij de Whitsunday Islands wel doorgaan…………..fingers crossed!