Nog even een nagekomen berichtje op het verhaal van gisteren. Kort nadat wij van Gunlom afkomen zien we wat beroering voor ons aan de zijkant van de weg Er beweegt van alles maar kunnen niet goed zien wat. Zodra we eigenlijk bij de plek zijn waar het te doen is, krijgen we een enorme windvlaag en allerlei bladeren tegen onze auto aangeblazen. Marco kon goed zien wat er aan de hand was: we een aanvaring met een kleine windhoos………..

En dan beginnen we aan de 3e week van onze vakantie. Time does fly indeed

Vannacht weer redelijk vaak wakker geweest. En als ik wakker schiet van de wekker, blijkt het wel de wekker te zijn maar niet dé wekker. De klokradio op het nachtkastje zoemt om de zoveel tijd en daar ben ik wakker van geworden - om 0530 uur…had nog een 1/2 uur kunnen slapen…maar goed als we dan toch wakker zijn dan maar meteen aan de gang.

Douchen, aankleden, koffers inpakken, koffers vast in de auto en hup ontbijten. En om 0730 uur zitten we in de auto op weg naar Litchfield. Nadat we Katherine zijn uitgereden rijden we een stukje weer helemaal only the lonely op de weg. Maar vanaf Pine Creek krijgen we weer gezelschap. Het valt ons op hoeveel dode dieren hier langs de weg liggen. Het merendeel zijn walibis, maar er ligt ook een buffel, een wild varken en een koe langs de kant van de weg. Ook is er een roofvogel te grazen genomen, die zich aan een karkas te goed deed. Een reden waarom we hier zoveel dode dieren zien liggen is wellicht het feit dat deze snelweg een belangrijke verbinding is naar Darwin. Een andere verklaring zouden we zo niet kunnen verzinnen.

Eerst moeten we via Stuart Highway weer terug naar Pine Creek en daarna richting Darwin. In eerste instantie missen we de afslag naar Batchelor Road, maar de highways hier in het land zijn van dien aard dat je je auto gewoon even de berm inrijdt en een U-turn maakt. Probleem opgelost.

Het is weer een prachtig warme dag. Het is nog geen 1100 uur en het kwikt geeft 33º aan. Het voelt warmer dan gisteren, maar toen was er ook meer bewolking.

Via Litchfield Park Road rijden we het national park binnen. Eerste stop zijn de Magnetic Termite Mounds. Dit zijn heel veel termietenheuvels die in de uiterwaardes van het park staan. Sommigen zijn zo'n 2 m hoog. Vlakbij dit veld staat de Cathedral Termite Mound. Deze is 5m hoog en minstens 50 jaar oud. Ca. 3m verderop staat ook een hoge termietenheuvel maar die is iets kleiner dan de Cathedral Mound. Hier zijn de termieten druk bezig met het hun dagelijkse bezigheden. Wat precies is niet duidelijk, maar ze zijn in ieder geval heel druk in de weer. Het frappante is dat alle heuvels naar het noorden zijn gekeerd. Alleen het smalle deel wijst naar het zuiden, vandaar dat men deze termieten ook magneettermieten noemt.

We rijden door naar Buley Rockhole & Florence Falls. Buley Rockhole is een serie van kleine watervalletjes die een perfecte plek vormen om in de zwemmen of gewoon in te zitten. Even verderop lig Florence Falls. Dit is een spectaculaire dubbele waterval. Een trap van ca. treden leidt naar een waterbekken waar je in kunt zwemmen en je onder de waterval door kunt. Ik ben niet meer naar beneden gelopen aangezien we hier niet van plan waren om te gaan zwemmen, maar Marco wel. Het was er erg mooi en hij heeft toch maar meteen een duik genomen, daar hij toch het water in moest om een paar foto's te maken. Na deze verfrissende stop, rijden we door naar the Lost City. Via een dirtroad van 10 km - en dit was er weer een in de categorie hopelijk geen tegenliggers - komen we bij een rotsformatie van zandsteenblokken en majestueuze pilaren die door de weersinvloeden en elementen zijn gevormd. Het lijkt op een ruïne van een verlaten stad, maar dat is toch niet het geval.

En dan is het 1130 uur. Marco rijdt terug over de dirtroad en door naar de Wangiwatervallen. Dit is op deze weg het enige punt waar we iets kunnen eten. Desondanks valt het reuze mee met de prijzen. Ze hebben er zelfs free WiFi…
Bij de Wangiwatervallen kun je ook zwemmen. En dat doen we dan ook. Het grappige is dat je in eerste instantie wordt gewaarschuwd voor zoetwaterkrokodillen en in hetzelfde bericht staat dat het een Governement Controlled Area is. Oftewel de overheid zorgt ervoor dat er geen krokodillen in het water zijn. Het water is iets koeler dan de bron water we gisteren hebben gezwommen. Niet zo vreemd trouwens, daar deze waterbekken groter, dieper en niet zo hoog gelegen is. Het water is super helder en de bodem is afwisselend zand/rotsblokken. En natuurlijk zwemmen er kleine visjes. Je krijgt er een beetje het the Beach gevoel bij. In het begin van de waterbekken is het druk, hier kun je nog staan, maar meer in het midden en bij de watervallen is het rustiger. In een boom vlak bij het water ziet het zwart van de vleermuizen die daar blijkbaar hun onderkomen hebben. Ondanks dat er best veel mensen zijn, is het een oase van rust. Het voordeel van deze waterval is, is dat het niet ver lopen is van de parkeerplaats. De Cascades liggen op 1.3 en 1.7 km lopen enkele voetreis. Hier wilden we ook nog naar toe, maar gezien de afstand en de tijd die we ervoor nodig hebben, zien we er vanaf. We moeten immers ook nog een 125 km naar Darwin rijden waarvan 30km dirtroad.

Ik neem het laatste stuk vo or mijn rekening. We krijgen wat regenspetters op ons dak, maar dat blijken regelrechte bangmakers, want na een spat of 10 is de bui ook weer voorbij. De dirtroad is toch wel een pittige en relatief smal. Er zijn redelijk wat tegenliggers. In Berry Springs, stop ik want ik heb best wel vermoeide ogen van het concentreren en opletten en rijdt Marco verder naar Darwin.

We hebben weer hetzelfde hotel, maar niet dezelfde kamer helaas. Maar dat helaas is zo voorbij wanneer we op onze kamer komen. De kamers in dit hotel zijn meer longstay kamers, volledig uitgerust met een kitchenette, een eettafel en een zithoek. Deze keer ligt de 'slaapkamer' apart van de woonkamer. Een mini-appartementje dus. Heel cozy.

Zodra we de spullen binnen hebben, gaan we douchen en eten. Weer bij het de Japanner waar we eerder deze week ook geweest waren . Een heerlijke afwisseling op de steaks van de afgelopen paar dagen

Vanavond is het weer spullen klaar leggen voor morgen en koffers inpakken. Morgen vliegen we naar Cairns en vandaar gaan we 3 dagen de boot op. En aangezien we een vlucht rond 1000 uur hebben, is het ook morgen weer vroeg uit de veren……….