Na een redelijke nachtrust is het dan 0600 uur tijd om op te staan. Marco is, als altijd (nou ja bijna altijd) als eerste klaar en brengt alvast wat spullen naar beneden. Zodra ik klaar ben, gaan ook mijn spullen alvast de auto in en kunnen we gaan ontbijten.

0730 uur zijn we op weg naar Kakadu National Park Jabiru. Met de ochtendspits van Darwin rijden we de stad uit via de Arnhem Highway. Richting Darwin is het drukker dan de kant waar wij op gaan. En hoe verder we van Darwin af rijden, hoe rustiger het wordt op de weg. Het is min of meer een rechte weg vanuit Darwin naar Kakadu.

Het landschap is toch weer wat anders dan wat we tot nu toe hebben gezien. Veel bomen met groen er tussen wat op gras lijkt. En rijden we eerst nog vooral tussen bomen, in eens is het een vlak graslandschap zo ver je kunt zien en dan zit je in eens weer tussen de bomen. Onderweg komen we heel veel roadtrains tegen. Bijna allemaal 4 aanhangers. Er wordt ook gewaarschuwd met borden dat je goed moet opletten wanneer je deze dingen inhaalt. Want de weg moet echt wel vrij zijn. Met de lengte van deze vrachtwagens is het niet even van oh dat haal ik wel….

Op een parkeerplaats wisselen we van plaats en rij ik het stuk verder naar Ubri. Kakadu is een nationaal park in het Noordelijk Territorium van Australië en is ca. 24000 km2 groot. Het park wordt gezamenlijk beheerd door de overheid en de Aboriginals. Het woord Kakadu is een verbastering van het Aboriginalwoord Gagudju en het park staat op de werelderfgoedlijst. Aangezien je je hier ook in de Wetlands bevindt (Kakadu staat er om bekend), staan overal borden die je waarschuwen voor de aanwezigheid van krokodillen - voornamelijk Salties. En ook al heten ze zoutwaterkrokodillen, ze gedijen ook uitstekend in zoetwater.

De eerste stop is Ubirr - dit is een steenformatie en park in de buurt van de East Alligator River. Heel grappig. In de tijd dat men hier de omgeving in kaart bracht en alles een naam moest krijgen, heeft een meneer van de overheid de rivieren maar East Alligator River etc. genoemd, omdat hij dacht dat hij alligators zag liggen. Later bleek dat dit dus zoutwaterkrokodillen waren, maar de naam werd niet meer gewijzigd omdat de kaarten nu al getekend waren. Dus vandaar het woord alligator, die niet eens in Australië voorkomt.

Enfin, terug naar Ubirr. Via een wandelroute wordt je langs diverse rotstekeningen geleid, gemaakt door de Aboriginals. De rotsen hier zijn vanaf ca. 40.000 v. Chr. Voortdurend beschilderd en overgeschilderd. De meeste zichtbare tekeningen zijn ca. 2000 jaar oud. Voor de Aboriginals is dit een hele belangrijke plek.

Na deze stop rijden we met de wind in de haren van de blower, door naar Jabira. Het is nog een 1100 uur en de temperatuur tikt de 36º aan. De luchtvochtigheid is hier wat hoger, dus het water loopt ook in straaltjes van je lijf af.

Tegen 1230 uur zijn we bij ons hotel. Dit hotel is gebouwd in de vorm van een krokodil. Heel erg grappig. De receptie is min of meer de bek en in het 'lijf' liggen de kamers. De poten zijn de trappen naar de etage. De kamer is al klaar, dus wij kunnen meteen onze spullen kwijt. En gelukkig is er WiFi - geheel tegen onze verwachting in.

Voor we doorgaan stoppen we eerst bij de lokale bakker voor de lunch. Lekker gezellig buiten op het terras. Het waait flink gelukkig en het terras is afgedekt met een doek, anders was je hier stiekem lekker weggefikt.

Volgende stop is Burrunggui - voorheen Nourlangie Rock - een rotsformatie dat zich in binnen Kakadu bevindt.En is vanaf Jabiru bereikbaar via de Kakadu Highway. Het ligt ca. 30 min rijden bij ons hotel vandaan.

Via een wandelroute van 1.5 km kom je langs diverse schuilplaatsen van de Aboriginals die voorzien zijn van diverse rotstekeningen. Deze schuilplaatsen doen al 20.000 jaar dienst. De rotstekeningen zijn heel duidelijk zichtbaar en naar onze mening mooier dan die van Ubirr. Via een klein klimmetje, wat niet meevalt als het ca. 38º is, kom je op een plateau met een schitterend uitzicht. Aan de andere kant kun je weer naar beneden en loop je via een verhard pad terug naar de auto. Vlak bij deze site, ligt een dirtroad die naar een Creek leidt, meteen even onze 4WD uitproberen en lekker over die dirtroad crossen. De stofwolk achter onze auto is niet mis :-). Helaas leidt de weg uiteindelijk naar slechts een parkeerplaats waar een wandelroute start dus cross ik onverrichter zaken maar weer terug.

Als laatste staat de Yellow River boat cruise op het programma. Dat is nog ca. 30 min rijden vanaf Burrunggui. Maar het is meteen ook het einde van de weg, want dan rijd je het terrein op van de Gagudju Lodge. Hier koop je de kaartjes voor de boat cruise en kun je met een shuttle naar de boot rijden of je rijdt zelf met de auto naar de boot toe, een ritje van amper 10 min.

We gaan op de 2 uur durende sunset cruise die om 1630 uur begint. Aan boord heel veel vogelliefhebbers…en wij gaan voornamelijk voor de Salties

. Terwijl we wachten voor vertrek zwemt er al een vlak bij de boot. Een goed begin, is het halve werk. Er zitten ontzettend veel vogels en de vogelliefhebbers gaan helemaal uit hun dak met de verrekijkers en super telelenzen, ooit horen wij de camera wel 6 keer klikken voor een vogeltje. Op zich begrijpelijk want er hoeft maar 1 foto goed te zijn. En er wordt druk notities gemaakt. De krokodillen die zo nu en dan vrij dichtbij de boot te zien zijn, zijn voor die mensen totaal niet interessant. Vaak luisteren ze ook niet naar de tekst en uitleg van de dame die de boot bestuurd want dan is er weer een vogel gespot. Maar eerlijk is eerlijk de vogels zijn ook erg mooi, een hot item aan boord is de Kingfisher. Een super klein vogeltje maar die mensen weten het dier vaak haarfijn tussen de bladeren te spotten. Op een gegeven moment zien we er een zelfs een duik in het water nemen in een poging om een vis te vangen.

Verder zien we enkele zeearenden, een wouw en diverse reigersoorten. Maar vogels en salties zijn niet de enige bewoners van dit mooie stuk natuur: we zien waterbuffels - destijds vanuit Sulawesie hierheen gebracht om zwaar werk te verrichten en daarna vrij gelaten, wilde zwijnen en brumbies - dit zijn wilde paarden. Deze paarden stammen af van ontsnapte of verdwaalde paarden van de eerste Europese emigranten.

En we zien heel toevallig een walabi aan de waterkant zitten. Op de terugweg naar de steiger genieten we van een prachtige zonsondergang. Echt super. Wanneer we bijna bij de steiger zijn, staat er een slimmerik bijna in het water om een goede foto van de natuur te kunnen maken. Erg slim wanneer je bedenkt dat hij in het broedgebied van de saltie staat en dat die beesten megasnel uit het water om hoog kunnen springen om prooi te grijpen. Je zult maar in de krant komen te staan en zelf het artikel niet meer kunnen lezen…..weet niet of wij dit schouwspel hadden willen zien. Onze ranger stuurt de man dan ook meteen terug naar de aanlegsteiger. Wonder boven wonder luitster hij, niet van harte maar goed.

Om 1830 zijn we weer terug bij de steiger en gaan we met de shuttle naar het hotel Achteraf hadden we beter onze auto hier kunnen parkeren, maar goed uiteindelijk scheelt het nog geen 10min. Het schemert al wanneer we wegrijdenbij de lodge. Het is nog steeds warm en om 1900 uur nog 36º. Na een 1/2 uur rijden hebben we de eerste auto voor ons in zicht, uiteindelijk zijn er toch nog wat tegenliggers, maar niet veel. Het is op zich niet erg raadzaam om hier in het donker te rijden, maar nu ontkomen wij er niet aan. Maar alles gaat goed en we komen veilig bij ons hotel aan, waar we meteen gaan eten. Een heerlijke steak en gegrilde barramundi (een lokale vis) staan op het menu vanavond. Wanneer we net onze gerechten hebben, valt het stroom uit en hebben we onverwacht een soort candle light dinner. Heel grappig. Na een kleine 10 min is de storing opgelost en kunnen we weer zien wat er gezegd wordt.

Terug op de kamer is het douchen en spullen klaarleggen voor morgen. Morgen hebben we een lange rit voor de boeg naar Katherine. 0530 uur is het rise & shine……..