De nachtrust is redelijk geweest en net als ik weer in zo'n waaktoestand verkeer bedenk ik dat ik wellicht es kan kijken hoe laat het is, dat maakt de keuze gemakkelijker om nog een keer om te draaien of niet. Het is 0550 uur. En wij wilden om 0500 op staan….paniek! Ik maak Marco vlucht wakker met het blijde nieuws dat we 1 uur te laat zijn, blijkt het op zijn telefoon 0450 uur te zijn………..we hebben inmiddels weer een uur tijdsverschil met Adelaide en mijn telefoon had even niet automatisch de goede tijdszone ingesteld. Dus we zijn uiteindelijk 10 min te vroeg….pfffff :-D

Het is meteen hup aan de gang, douchen aankleden spullen pakken, laatste check en gaan. Eerste stop receptie om de sleutel in te leveren. En het blijkt dat wij niet de enigen zijn met het briljante idee om vroeg op stap te gaan. Het is ca. 0600 uur en een beetje fris, 21º. Hopelijk wordt het nog wat warmer vandaag ;-)

Bij het sunset viewing point bekijken we de eerste zonsopkomst. Naast ons is een meneer druk met statief in de weer om foto's te maken van Uluru en de opkomende zon. Wij daarentegen staan op ons gemak onze broodjes te eten, aanschouwen het hele schouwspel en maken zo nu en dan een foto. Het wordt toch wel snel licht. Als het licht genoeg is, rijden we naar de Mala car park. Hier gaan we de Base Walk beginnen, een wandeltocht van 10.6 km rondom de basis van Uluru. Het waait echt flink wanneer we uitstappen. De autodeur waait zelfs vanzelf dicht. We kijken of we alle noodzakelijke spullen hebben, camera & drinken en dan gaan we om 0630 uur lopen. Het maakt in principe niet uit hoe je begint en op welke plek. Het kan niet fout gaan eigenlijk. Een stel dat voor ons vertrekt, loopt rechtsaf en wij beginnen de toch links af via de Mala Walk. Inmiddels is de temperatuur opgelopen naar een graad of 24-25.

Ondanks het vroege tijdstip is het gewoon Attack of the Ninja Flies en we zijn blij dat we een imkernetje hebben gekocht. Kunnen die stomme vliegen in ieder geval niet meer in je oren of op je gezicht kruipen.

De basewalk voert langs diverse heilige plaatsen, die niet mogen worden gefotografeerd. Het waait nog steeds en dat is op zich wel prettig maar ook heel verradelijk want de zon schijnt gewoon verder. We hebben ons goed ingesmeerd dat wel, maar toch. Het pad is afwisselend zonnig en schaduwrijk. Het enige wat we horen zijn wat vogels die vrolijk fluiten en in de weer zijn. Als we zo'n 45 min gelopen hebben, komen we de eerste mensen tegen. Die zijn of heel vroeg al begonnen met de wandeling, maar meer voor de hand liggend is dat ze op een ander punt zijn begonnen dan wij. En dan zijn we weer alleen, een met de natuur. Na 15 min. komen we de volgende wandelaars tegen, en kort daarop weer andere. Het wordt nu wel erg druk hier ;-)

Naast de route staan diverse EHBO posten, dat is een telefoon voor noodoproepen met een bankje. En bij enkele punten staat een drinkwatervoorziening. Bij de eerste EHBO post stoppen we even om wat de drinken, we hebben nu ca. 1/3 deel van de route gelopen. Inmiddels is de wind gaan liggen, bijna van het ene op het andere moment heel vreemd. Maar de zon doet onverstoord zijn werk daar hoeven we ons geen zorgen om te maken En dan komen we het stel tegen dat vanaf hetzelfde punt is vertrokken als wij, maar dan de andere richting op is gelopen. Wij hebben dan al ongeveer 2/3 deel van de route erop zitten. Nu moet ik wel zeggen dat wij er flink de pas in hebben, natuurlijk maken we her en der wel een foto, maar we lopen toch wel lekker door.

Meer bij het cultureel centrum is het al wat drukker want hier staan de touringcars en komen we verschillende grote groepen tegen die met een gids onderweg zijn. Het is net of deze mensen alleen op de wereld zijn, ze kijken je wel aan als je er aan komt gelopen, maar ze gaan nog niet bijna een stap opzij om je er door te laten. Ook op de wandelpaden waar we echt tegen het hek aan lopen en wij echt niet verder aan de kant kunnen, tenzij we over het hek klimmen natuurlijk, gaan ze nog niet bijna aan de kant. Dus wij doen ook maar geen moeite meer. Ik loop op een gegeven moment voorop en begin, onderwijl ik gewoon doorloop, te roepen Excuse me, sorry, Excuse me….en dat helpt enigszins.

Het laatste stuk lopen we in de schaduw en hier waait het ook weer flink. Toch wel lekker zo even dat deel in de schaduw. Onze schoenen zijn niet meer bruin, maar roodbruin van het stof en onze benen hebben ook een rode roestbruine waas. Straks maar even afdoen met wat WC-papier of zo.

En dan zit het erop, om 0855 uur staan we weer bij de auto. We stappen in en rijden naar het cultureelcentrum voor een sanitaire break en een beker koffie/thee met ieder een chocolade muffin to go.

Het is 0930 uur wanneer we via de Lasseter Highway naar Kings Canyon rijden, het is dan inmiddels 31º.

Nog een laatste blik op Uluru en dan door met de wind in onze haren en de zon in onze rug. Niet dat we een cabrio hebben, maar we hebben de blower op volle kracht aanstaan zodat het wat kan afkoelen in de auto.

Het is een rit van ca. 350 km en deze route kan ook niet fout. Eerst een kleine 200 km de Lasseter Highway volgen en dan linksaf nog een 150 km de Luritja Road volgen. We hebben wel wat auto's voor en achter ons, maar het duurt niet lang of we rijden geheel alleen door dit prachtige landschap. Af en toe een tegenligger maar dat was het dan wel. Oliva, INXS en de gebroeders Gibb verzorgen wederom voor de muzikale omlijsting van deze rit. We hebben in deze huurauto geen USB stick dus de meer Top40 muziek moet even wachten.

Op de Luritja Road komen een kangoeroe tegen langs de kant van de weg. Helaas is het een roadkill en ik moet uitwijken naar de andere rijbaan om er niet zelf ook nog enigszins over heen te rijden. Hopelijk ligt hij er morgen niet meer, maar het zal hier wel wat anders gaan met roadkill dan bij ons. Of de dingo's, die hier ook best wel aanwezig zijn, moeten erg hun best doen.

Bij Kings Creek Station stoppen we, hier is ook een benzinepomp en kunnen we lunchen. Op zich wel handig, want dan kunnen we meteen door naar Watarrka Kings Canyon voor de rim walk. We sluiten aan bij de kleine benzinepomp. De auto voor ons is onbemand en de auto naast ons heeft de slang al aan de tank hangen, maar verder weinig actie. Na een minuut of 5, ga ik alvast binnenkijken of er wat op de lunchkaart staat en Marco kijkt bij de fuel reception of we eventueel nog kunnen tanken. Blijkt dat het stel van de auto voor ons, nog steeds in de rij staat om te betalen voor het tanken. De andere auto is nog steeds aan het wacht om überhaupt te kunnen tanken en de meneer die dit allemaal moet verzorgen staat op zijn gemak wat de diverse tourtochten de slijten aan een stel dat nog niet weet wat ze willen gaan doen, quat rijden of op de dromedaris een ritje etc. Dus dat kan nog wel even langer gaan duren dan gepland. Nou dacht het niet, we keren de auto en rijden meteen door naar Kings Canyon Resort dat op zich ook niet meer ver rijden is.

We zijn vroeger dan gepland, maar gelukkig is onze kamer al klaar en kunnen we na het inchecken meteen onze spullen kwijt. In het centrale deel van het resort ligt een pompstation en een supermarktje. Je merkt meteen dat je hier in de middle of nowhere zit. Voor de benzine betalen we hier $2.25 per liter tov $1.50 in Adelaide. Dus van ca. € 1.05 naar ca € 1.60 per liter. We kopen nog wat water en dan gaan we eerst lunchen. Hier hebben ze gelukkig ook nog wat andere dingen dan fastfood en ik pak een wrapp Cesar Salad. Laten we het er maar op houden dat deze wrapp op de Cesar Salad is geïnspireerd. Het smaakt in ieder geval goed. Marco heeft alleen frietjes besteld, waar ik er zo nu en dan een van meepik.

Vanmiddag willen we nog de Kings Canyon Rim Walk gaan lopen, aangegeven wordt dat deze 3 - 4 uur duurt. Van de Base Walk zeiden ze ook dat die 3.5 uur duurde en wij hebben die in net wat meer dan 2 uur gelopen dus de verwachting is dat we deze wandeling ook wel sneller lopen. Helaas blijkt deze wandeling gesloten vanwege het warme weer. Het is inmiddels 1330 uur en 38º….maar we kunnen nog wel de andere wandeling doen de Kings Creek Walk. Dus dan maar de korte route. Bij de receptie hebben we een flyer meegenomen van de flora en fauna die hier in de Canyon te vinden is:

• Dingo's
• Kangoeroes en Euro's - deze laatste is een kangoeroesoort
• Diverses soorte slangen
• Konijnen
• Gecko's en skinksen
• Kikkers en padden
• Dromedarissen
• Diverse vogelsoorten waaronder de grasparkiet, zebravink en roofvogels

Bij Kings Canyon gaan de vliegen meteen in de aanval zodra we uit de autostappen, maar wij zijn bewapend met ons imkernetje. Lekker puh. Voor het begin van de wandeling wil ik mij nog even insmeren, maar dat hoeft niet. Ook deze wandeling is vanwege de warmte gesloten. Dan maar een stukje terug rijden (ca 25 km) naar Kathleen Springs Walk. Dit is een hele gemakkelijke wandeling en niet afgesloten. Het is een wandeling van ca. 1.3 km enkele voetreis en is niet of nauwelijks beschut. Maar de wind zorgt toch wel wat voor verkoeling. Naast de route staan diverse bordjes die iets vertellen over de honderden jaren oude Aboriginal cultuur en de vrij recente veehouderij/-industrie. Uiteindelijk kom je uit bij het einde van Kathleen Gorge waar een door een bron gevulde waterpoel ligt. Er heerst een serene rust bij de waterplaats en je hoort eigenlijk alleen de vogels fluiten.

Op de weg terug begin ik het behoorlijk warm te krijgen en ben blij dat het niet lang duurt voor we bij de auto zijn. Eerst nog wat vliegen van ons afslaan en dan gauw instappen. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 39.5º.

Aangezien we verder niks meer kunnen doen, zijn we voor de afwisseling een keer op tijd op onze kamer. We besluiten om vroeg te gaan eten en voor morgen nog een keer het plan van vandaag te herhalen. Oftewel om 0500 uur opstaan, op tijd ontbijten (dat kan hier va. 0530 uur) en dan op tijd aan de Kings Canyon Rim Walk beginnen.

We zorgen dat we alle spullen bij ons hebben want na de wandeling hebben we een rit van ca. 450 km voor de boeg terug naar Alice Springs.

De WiFi-verbinding is ook hier niet geweldig. Je moet best wel wat betalen voor max 100 mb internet. Een keer Facebook aanzetten en je bent door je tegoed heen. Dus onze hoop is gevestigd op Alice Springs.

's Avonds eten we bij de BBQ grill. Het is niet ver lopen dus zijn we er lekker op ons gemak naar toe gelopen. Er is een ruime keuze en wij gaan voor de Dessert Herb rubbed kangooroo loin. Heeeerlijk. We hebben deze vakantie al een paar keer kangoeroe gegeten, maar tot nu was dit de lekkerste variant. En we hebben live entertainment van Rob Dowsett - country & western style en past volledig bij de ambiance. Als je wilt kun je hem 'liken' op Facebook ;-)

Na het avondeten wandelen we weer op ons gemak terug naar de kamer, het is nog net licht. De temperatuur nog steeds ergens halverwege de twenties. Het koffer wordt zover mogelijk ingepakt en dan is het vroeg de oogjes toe.