Gisteren zijn we door een tijdszone heengegaan en is het tijdsverschil nu 7.5 uur. Grappig, hadden we in eens meer tijd dan gedacht ;-).

En wat ook wel leuk was, er lag een high speed internet kabel op de kamer. Dus het uploaden van foto's ging in eens als een speer. Tot nu toe was heel erg langzaam nog steeds sneller dan het internet. Maar goed, het is inmiddels gelukt en er staat wat om te bekijken :-D

De receptionist had ons gewezen op een straat met veel restaurantjes, maar 10 min. lopen van het hotel. Het is heerlijk weer buiten, hier en daar kijken we op een kaart van een eettentje dat we onderweg tegenkomen, maar echt bekoren kan het ons niet. Het centrum waar we door heen lopen is op zich best leuk om te zien met diverse mooie gebouwen. Als we de bewuste straat uiteindelijk hebben gevonden, blijken we min of meer in China Town terecht te zijn gekomen. Overal Toko's en Aziatische restaurantjes voor de snelle hap. Niet echt iets waar we momenteel zin in hebben. En via een grote omweg zijn we uiteindelijk in het restaurantje tegen over het hotel terecht gekomen voor ons avondmaal.

En dan is het 0540 wanneer ik wakker wordt. Ben vergeten mijn telefoon aan de jus te leggen gisteravond dus die gilt nu om refill. Dan nog maar even snel aan de draad voor we alles definitief inpakken. Om 0615 loop sowieso de wekker af, dus nog even terug heeft weinig zin. Dan maar meteen aan de bak. Om 0645 rijden we naar het vliegveld dat slechts 15 min. rijden bij het hotel vandaan ligt. Het inleveren van de huurauto is zo gepiept alsmede het inchecken. Het inchecken wordt vandaag verzorgd door Tamara….mijn blonde wederhelft van Qantas ;-). Bij de security check is het altijd even gedoe want dan moet het een en ander uitgepakt worden en daarna weer ingepakt uiteraard. En dan ben ik een van de geselecteerden voor een nadere inspectie. Of ik mijn spullen op het plateau naast de machine wil leggen. De security officer legt keurig uit wat hij gaat doen. Hij gaat mij en mijn spullen controleren op explosieven. Dit duurt slechts een paar minuten en meneer heeft niks kunnen ontdekken, dat had ik hem van tevoren al kunnen vertellen maar dat denk niet dat dat veel indruk zou hebben gemaakt.

Daar wij nog niks gegeten hebben, gaan we op zoek naar een eettentje. Dat is zo gevonden aangezien het vliegveld niet super groot is. Het ontbijt smaakt prima, beter dan eerder van de week op Sydney Airport. Na het ontbijtje lopen we nog wat rond en nemen nog een laatste kop koffie/thee voor vertrekt bij een Cocolat….even nog lekker zondigen met 2 macarons voor mij en een warme chocolade muffin voor Marco.

En dan kunnen we boarden en vertrekken we naar Alice Springs. De vlucht verloopt zonder echt bijzonderheden. Alice Springs is ook niet echt super groot 2 winkeltjes en 9 gates en dan heb je het wel gehad. De temperatuur bij aankomst een aangename 31º. Hier moeten we 2 uurtjes wachten voor we door kunnen naar Uluru - oftewel Ayers Rock. Uluru spreek je uit als Oeloeroe met de klemtoon op de laatste oe.

We kunnen op tijd voor de vlucht, die niet is volgeboekt, boarden en vrijwel meteen nadat iedereen goed en wel aan boord is, taxiën we naar de vertrekbaan. De vlucht is een beetje bumpie maar de landing in Uluru is heel goed. Beter dan op Alice Springs waar best wel wat wind stond. We zitten in rij 4, dus we zijn vrij snel het vliegtuig uit. Ook hier is het middels een trap uitstappen en naar de aankomsthal lopen. Dit is geen enorme hal, want ook dit vliegveld is maar klein. Meteen links van de bagagebelt staan de counters voor de autoverhuurbedrijven, dus wij melden ons meteen maar even voor de huurauto. Zodra we de sleutel hebben gaat de bagageband draaien en komen vrijwel meteen onze koffers naar binnen. En zo zitten we dan nog geen half uur na de landing in de auto op weg naar de big rock. De temperatuur is hier inmiddels opgelopen naar een prettige 38.5º.

De route is eigenlijk vrij recht toe recht aan, kan eigenlijk niet verkeerd. We worden gewaarschuwd dat in het hoteldorp de enige benzinepomp staat voor de komende 100 km. Dus wanneer we hier weggaan moeten we ervoor zorgen dat de auto niet droog komt te staan. Maar aangezien de auto afgetankt is, zullen we het nog wel redden naar Kings Canyon. Het Uluru-Kata Tjuta National Park bestaat sinds 1958 en werd in 1987 op de werelderfgoedlijst geplaatst. Voor de Aboriginals is dit gebied heilig en in 1985 werd dit gebied aan hun teruggegeven waarna de natuurlijke attracties weer hun oorspronkelijke namen kregen. Dus weer Uluru ipv Ayers Rock en Kata Tjuta (nadruk op de ta) ipv de Olga's. Kort na de teruggave werd het land verpacht aan de Autralische regering voor een periode van 99 jaar. De regering heeft samen met de Anangu Aboriginals (nadruk op na ) het beheer over het park.

Eerst rijden we naar Kata Tjuta ook de wel de Olga's genoemd. Dit is een reeks van rotskoepels met diepe valleien en kloven en ligt 42 km te westen van Uluru.
De eerste stop bij Kata Tjuta is de Dune Viewing. Dit is tevens de plek voor het aanschouwen van de zonsopkomst & - ondergang. Meteen krijgen we een aanval van wat vliegen. We zien al mensen lopen met een soort imkernet om hun pet heen om hun gezicht te bedekken en hebben zoiets van zo erg is het toch niet, maar meer bij het bezichtingspunt hadden we zoiets van OK dit wordt wellicht vervelend. Maar we hebben DEET bij ons, dus morgen smeren wij ons lekker in en klaar is klara dan wel klaar zijn de vliegen. Na dit mooie uitzicht, rijden we ver naar het sunset viewing point. Het begint nu wel wat irritanter te worden met die vliegen. Vanuit het vliegtuig hebben we de kleine flesjes water meegenomen en die zijn inmiddels leeg, maar hier staat een waterpunt waar je je flesje kunt vullen. Heel prettig. Volgende stop is de Walpa Gorge. Deze kloof loopt tussen twee grote koepels door. Onderweg naar de Gorge is het af en toe net of je tegen een schilderij aan rijdt. Een rotsblok die op de lucht is geschilderd. Heel apart.

En voor wij de Gorge in lopen, smeren wij ons toch maar es in met DEET dat wij bij he vorige punt uit het koffer hebben gevist. En meteen succes….er zitten meteen een aantal vliegen op ons gezicht en armen. Een vergissing van de beesten, nee ze zijn gewoon imuum voor de DEET. Mega irritant nu. Maar we lopen dapper verder naar de kloof en om de zoveel stappen is het even flink om ons heen meppen. Het is gelukkig afgekoeld naar een 33 graden en er vallen zowaar wat regendruppels. Dat blijft bij bangmakers, maar toch….staan we daar midden in de outback waar het altijd godvergeten warm is en wij hebben regendruppels. Het is een flinke wandeling naar het uitkijkpunt, maar wel mooi.

En dan is het tijd voor de grote rots zelf. Uluru is toch wel het allerbekendste symbool van Australië. Deze reusachtige monoliet steekt hoog boven de prachtige vlakke woestijn uit en is dus al vrij snel in de verte te zien. Onderweg werden we voor de verandering gewaarschuwd voor dromedarissen. En warempel we zien er nog een in het wild rondlopen ook. Ook voor kangoeroes werd gewaarschuwd maar gezien hebben we ze niet. Na een kort bezoek aan het bezoekerscentrum, gaan we naar de plek om de zonsondergang te bekijken. Het is er goed druk op de parkeerplaats en mensen zitten zelfs op het dak van hun auto/landrover, het is net kamperen.

Je ziet het licht en de kleuren op Uluru snel veranderen. Een prachtig gezicht van oranjerood veranderd de kleur geleidelijk aan in roestbruin tot chocoladebruin. Wanneer de zon onder is, rijden we terug naar het hotel waar we inchecken. Daarna moeten we naar het centrale deel van het resort voor de supermarkt. Daar nemen we meteen zo'n achterlijk netje mee voor over onze petten, want morgenvroeg gaan we de basewalk lopen (10,6 km) en dan ga ik echt niet 3 uur lang om me heen lopen meppen om die vliegen van mij af te slaan. Verder slaan we water in en broodjes met beleg voor het ontbijt.

En dan is het lekker aardedonker buiten en moeten we nog de weg terug zien te vinden naar het hotel. Het is even zoeken voor we de parkeerplaats vinden die het dichtste bij onze kamer ligt en dan is het nog even zoeken naar de kamer zelf, maar dan zijn we er ook De kamer is eenvoudig maar ruim en voor die paar uurtjes dat we hier zijn, goed genoeg. De spullen worden gedumpt en dan gaan we eten. Althans we doen poging om wat de te krijgen, want afgezien van een plakje appelcake op de vlucht van Adelaide naar Alice Springs en Marco een twix op het vliegveld van Alice Springs hebben we niks meer gegeten. Dus wij lusten wel wat. Er is een counter voor fastfood, maar dat vinden we wel gezegend. We gaan naar het restaurant. Of we van tevoren een tafel hadden gereserveerd, nee dan hebben we helaas niks beschikbaar. Ja vanaf 2030 uur. En wij willen om 0500 uur opstaan, dus dat gaat hem niet worden. Er staan heel veel tafels leeg, maar helaas het feest gaat niet door. Dan toch maar naar de fastfood counter in de rij aansluiten. Na 15 min kunnen we bestellen en na nog es een kleine 20 min worden we opgepiept voor onze haute cuisine Outback burger met friet. Het BBQ restaurant was ook nog een optie, maar dat is zelf je pennen rijgen en grillen. Maar eerlijk is eerlijk de friet was mooi droog gebakken, niet vet en de hamburger was van goed rundvlees gemaakt. We hadden een lightversie….er zat sla en tomaat bij ;-)

En na dit heerlijke maal gaan we naar de kamer waar we snel douchen en naar bed gaan. Zoals gezegd, om 0500 uur loopt de wekker af, want we willen op tijd de zon op zien komen en meteen daarna aan de wandeling beginnen. Het advies is om uiterlijk om 1100 klaar te zijn met de wandeling ivm de hoge temperaturen. Voor ons geen probleem dat advies over te nemen zeker daar wij ook nog een flink aantal KM voor de boeg hebben aangezien wij meteen na de wandeling naar Kings Canyon rijden. En onnodig te vermelden: de WiFi verbinding hier is ook niet super……….