Na een goede nachtrust is het om 0630 rise & shine. Vlug onder de douche, aankleden en laatste spullen in het koffer. Voor we naar het ontbijt gaan, gooien we eerst alvast de koffers in de auto. Onze kamer ligt op een etage die je niet direct vanuit de receptie per lift kunt bereiken, dus gisteren was het na het inchecken eerst met 2x 30 kg de trap af en toen met de lift naar de 3e etage. Vandaag is het eerst met de lift naar beneden en dan met 30 kg de trap op. Tot zover onze workout voor vandaag.

Na het ontbijt een laatste controlerondje door de kamer, spullen pakken en dan is het op naar de Great Ocean Road.

We zitten vol in de ochtendspits, uiteraard, maar de zon schijnt dus wat kan ons gebeuren. Inderdaad..niks!

Zodra we de stad uit zijn is het meteen een stuk rustiger. Het is nog steeds even wennen. Al gauw begrijpen we dat je links en rechts kunt inhalen. Of links inhalen ook daadwerkelijk mag, weten we niet zeker. Het landschap veranderd langzaam in een groene weides met schapen en koeien. Het is ook heuvelachtig. Ondanks de zon is het toch slechts 13º. Niet echt warm zeker niet met de wind die erbij waait.

Bij Torquay pikken we de Great Ocean Road op. Deze staat duidelijk aangegeven en de route B100 is voorzien van een ankertje dus je kunt niet mis. Het is een prachtige route. En wat ik al zei ondanks de zon maakt het windje het toch wat fris, maar het is droog. Bij Aireys Inlet maken we onze eerste stop. Hier staat een witte vuurtoren met een knalrood dak. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de kust. Het was een lekker klimmetje naar boven om bij de vuurtoren te komen, maar terug ging gelukkig wat gemakkelijker. We vervolgen onze weg. Inmiddels heb ik het stuur overgenomen en ook bij mij vliegen een paar de ruitenwissers over de vooruit wanneer eigenlijk de richtingaanwijzer is bedoeld.

De muzikale begeleiding wordt verzorgd door Australia's finest: INXS, BeeGees en Olivia Newton John geven acte de presence. The Great Ocean Road is een tweebaans weg en niet altijd even goed voorzien van een goed wegdek. Zo nu en dan duikt er op eens best een aardig pothole op die ik helaas een paar keer vol om mijn oren kreeg. Gelukkig hebben de bandjes dit overleeft. Onderweg zien we nog meer heuvels, steiler dit keer met grazende schapen en koeien. Zo nu en dan ook de voor ons welbekende zwartwitten.

En dan krijgen we toch een regenbui op ons dak. En dat zo een paar keer, omdat het best wel flink waait duren de buien relatief kort. In eerste instantie wilden we in Apollo Bay stoppen, alvast inchecken en wat lunchen, maar we besluiten toch door te rijden naar de Twaalf Apostelen. Wanneer we Apollo Bay doorkruisen zien we ons hotel liggen, het ligt aan de Great Ocean Road, dus echt zoeken hoeven we niet. Kort na Apollo Bay buigt de weg van de kustlijn af en rijden we door een bebost gebied - het Otway National Park. Prachtig hier de natuur. Het grappige is dat je op deze weg 100 mag rijden, maar A. is dit niet de echt de geschikte weg hiervoor en B. zodra je aan versnellen denkt komt er wel een bord met een KM waarschuwing met een fractie van de snelheid van 100 km/u.

De volgende stop was eigenlijk bedoeld om te lunchen, maar het werden toch de Twaalf Apostelen. Dit is een rotsformatie van 12 rotsen vernoemd naar de 12 Apostelen van Jezus. Ze staan niet allemaal bij elkaar. 2 staan links van ons (met zicht op de zee) en de rest staat rechts van ons. De rotsen zijn van kalkszandsteen en steken vlak voor het zandstrand van het Port Campbell National Park op uit de zee. Voor je de wandeling naar de Apostelen begint wordt er vriendelijk verzocht op te passen voor slangen………dus………..

Na onze lunch break in Port Campbellrijden we naar The Arch. Deze natuurlijk gevormde rots is 8 meter hoog. De flinke golven beuken flink tegen de rotspartij aan. En dat levert prachtige taferelen op. Volgende stop is the London Bridge. Deze natuurlijk gevormde brug is helaas in 1990 voor een deel ingestort. Tot die tijd kon je over de brug lopen, maar dat is helaas niet meer mogelijk. Na deze brug rijden we door naar de Grotto. De Grotto is een 'sinkhole' en door erosie verder gevormd. Hier beuken de golven echt met geweld tegen de rotsen aan.

Onze volgende stop is de Loch Ard Gorge. In deze wateren verging in 1878 de klipper Loch Ard. En als je rotsen ziet en hoe het water tekeer gaat, snap je wel dat dit heeft kunnen gebeuren. Het waait nog steeds flink en het wordt ook al wat frisser. De dag begint op haar einde te lopen. We besluiten een laatste stop te maken bij de Apostelen.

The Great Ocean Road, echt een must see and do wanneer je in Australië bent. Een prachtige route door prachtige natuur en hele mooie rotsformaties. A day very well spent!

Daarna gaan we terug richting Apollo Bay. We zitten nog maar net in de auto wanneer ik een de eerste kangoeroe in het wild voorbij zie jumpen. We hadden de waarschuwingsborden wel al gezien, maar het is toch wel grappig er eentje in het wild voorbij te zien springen.

Het is 1830 uur wanneer we terug zijn in het hotel. En het is echt flink afgekoeld. Onze ruime kamer blijkt op de 1e etage te liggen. En nee er is geen lift, dat wordt dus workout nummer 2, of 3 als je al het lopen en klimmen van vandaag meetelt. Nadat we de spullen op de kamer hebben gelegd en iets met lange mouwen hebben aangetrokken, gaan we eerst wat eten. Een entrecote voor mij en een kangoeroefilet voor Marco. Heerlijk. Daarna is het douchen en spullen klaarleggen voor morgen, wanneer we door rijden Grampians National Park & Halls Gap.